29.6.2015 | 19:47
?
Εχω αρχισει να θυμωνω με τον εαυτο μου που δεν μπορω να δειξω τα συναισθηματα μου.. δεν ερωτευομαι συχνα και οποτε ερωτευομαι λειτουργω ορθολογιστικα και επεξεργαζομαι τον ανθρωπο του ενδιαφεροντος μου τοσο πολυ που βρισκω παντου λαθη με αποτελεσμα να παραγκωνιζω το οποιο συναισθημα και αφηνω τον εαυτο μου να ξεχαστεικαι να τον ξεπερασω... αλλα η ολη κατασταση με εχει οδηγισει στην μοναξια και πλεον ποναω βλεποντας τους ολους ζευγαρια ωρες ωρες δεν αντεχω να βρισκομαι αναμεσσα τους.. ειμαι μονη απο τα 17 και εχω φτασει 23 καταμετρωντας 2 πλατωνικους αλλα βασανιστικους ερωτες που παροτι θα μπορουσαν να εχουν καταληξει ενδοξα δεν το επετρεψα... θελω να αλλαξω αλλλα δεν ξερω πως να παρακαμψω την αρνητικη πλευρα των ανθρωπων.. ειναι εκει ειναι παντα εκει μπροστα μου και υπερεχει του καλου που μπορω να διακρινω...ξερω οτι δεν υπαρχουν πριγκιπες και δεν ψαχνω εναν! Ψαχνω καποιον που τα θετικα υπερεχουν των αρνητικων... ισως ειμαι καχυποπτη ισως ειμαι ρεαλιστρια ισως και προβληματικη περιπτωση.. ολα τα εχω σκεφτει... αλλα θελω να αλλαξω.. μονο που δεν ξερω πως.. τελικα πρεπει να αλλαξω μονη η ερχεται η στιγμη που καποιος αλλος σε αλλαζει??
