ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα. Έχω ένα γιο 19 χρονών. Πέρασε πριν ένα χρόνο στην ΑΣΟΕΕ κι έτσι πήγε να μείνει αθήνα. Εμείς μένουμε σε επαρχία, αρκετά μακριά από την πρωτεύουσα. Κάποια στιγμή πριν λίγο καιρό, μας έπιασε με τον πατέρα του και την αδερφή του και μας είπε ότι είναι ομοφυλόφιλος. Ο πατέρας του έγινε έξαλλος. Εγώ τα χασα. Δεν ήξερα από που μου ήρθε! Μόλις ο πατέρας του επέστρεψε μετά από μια βόλτα για να πάρει αέρα, ήταν πολύ πιο ήρεμος και συζητήσιμος. Το θέμα μας σαν οικογένεια, δεν είναι αν τα παιδιά μας πάνε με άντρες ή γυναίκες. Ναι, τα μεγαλώσαμε σε μια κλειστή κοινωνία. Αλλά δεν τα μάθαμε ποτέ να έχουν σκυφτό το κεφάλι. Πάντα να αγωνίζονται γι'αυτό που αγαπάνε. Το πρόβλημά μου ως μάνα λοιπόν, είναι σε τι κόσμο καλείται να ζήσει το παιδί μου. Τι θα αντιμετωπίσει. Δεν με νοιάζει ποιος θα είναι αυτός με τον οποίο θα αποφασίσει να περάσει τη ζωή του. Ο άνθρωπος του παιδιού μου, είναι και δικό μου παιδί. Οικογένεια μου. Ανησυχώ όμως για την συναισθηματική ποιότητα της ζωής του. Δε θέλω να πληγωθεί. Να τον κοροιδέψουν, να το χτυπήσουν, να το κακοποιήσουν με όποιον τρόπο. Θέλω το παιδί μου να αγαπηθεί από τον κόσμο, όπως έχει μάθει κι αυτό να αγαπάει σε αντάλλαγμα. Όλα αυτά τα γράφω γιατί μπορεί να ακούς διάφορα, αλλά το βιώνεις διαφορετικά όταν γίνεσαι μέρος της κατάστασης. Άκουγα πολλά κι έλεγα όλα καλά! Τώρα όμως, φοβάμαι.