ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 33 .Περνάω μια φάση για δευτερη φορά στη ζωή μου που το στρες μου έχει χτυπήσει την πόρτα χωρίς προφανή αιτία .(τελευταιο επεισόδιο πριν από 5 χρόνια).Ψυχοσωματικά στο φουλ ,ψυχολόγος στο φουλ ,οργανικά αίτια αποκλεισμένα (πέρασα την βόλτα μου από ντοκ και εξετάσεις).Φαινομενικά καλή ζωή.Παντρεμένη ,αγαπιόμαστε .Η δουλειά ,παρά τις δύσκολες εποχές νορμάλ και για τους 2 .Εγώ ομως σε φρίκη.Μερικές φορές νομίζω ότι η καρδιά μου θα σπάσει .Ψάχνομαι όλη την ημέρα και στριφογυρίζω γύρω από τον εαυτό μου.Μαλιστα,υποχόνδρια και νευρωτική.Μάλιστα,το παλεύω .Απλά θέλω να φύγει.Θέλω να γυρίσω 1.5 μηνα πριν που ήμουν με το χαμόγελο όλη την ημέρα και καλοσώριζα την καινούργια μέρα που γεννιόνταν.Και δεν τα καταφέρνω ακόμη.Και μετά θυμώνω με μένα που δεν είμαι αρκετά δυνατή και δεν μπορώ να με ελέγχω απόλυτα ώστε να σταματήσω άμεσα να βασανίζομαι.Ξεχνιέμαι μόνο με την δουλειά,εκεί μου περνάνε τα πάντα.Αλλά μετά έρχεται η ώρα που είμαι μόνη και κυνηγάω τους δαιμονες μου πρώτα με πνίγουν και μετά τους πνίγω.Φαύλος ο κύκλος.Εκνευρίζω τους πάντες γύρω μου.Το νοιώθω .Και δεν με συγχωρώ .Και δεν μπορώ. Φοβάμαι χωρίς λόγο ,τον ίδιο μου τον φόβο ,μισώντας την έννοια του φόβου.Ζητώ στήριξη.Την έχω από σύντροφο ,απο γονείς,από φίλους .Αλλά την θέλω και από αγνώστους.Εσάς.Εγωιστικό,ίσως :( Αλλά το έχω ανάγκη σας παρακαλώ γι αυτό.φιλιά Ε.(βασανο ,δίχως βάσανο)