ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω σχεση με ενα παιδι μετα απο 4 χρονια επίμονης και υπομονης απο την δευτερα λυκειου μεχρι και πριν λιγους μηνες. Εχει περασει αρκετες ασχημες στιγμες στη ζωη του οπως το οτι η μητερα του ειναι παντρεμενη με αλλον και ζει στη Γαλλία και δεν εχει ερθει σε επαφη ποτε μαζι του.Ο πατερας του τον διαχώριζε απο την αδερφη του και ηταν μπλεγμενος με ναρκωτικα και πριν απο ενα μισι χρονο εκοψε τελειως.Επισης κανενας φιλος μεχρι στιγμης και αρκετα λιγομίλητος και σκυφτός (στο σχολειο ειχαν γινει ασχημα σκηνικα προς αυτον).Εμπιστευεται πολυ δυσκολα αλλα πιστευω μετα απο τοσα χρονια για να ερθει σε μενα καταλαβε οτι πραγματικα ημουν και ειμαι ερωτευμένη και οτι δε το εβαζα κατω μαζι του.Μου ανοίγεται σιγα σιγα ομως μερικες φορες οταν του μιλαω πιο δυνατα γιατι με εχει ενοχλήσει κατι η δε θελω να κανω κατι σκύβει το κεφαλι και μπορει και να μη μιλησει για το υπόλοιπο της μερας αν και μαζι μου πλεον εχει μαθει να χαμογελαει και χαιρομαι πολυ γι αυτο ομως θελω να μπορεσει να γινει λιγο πιο σκληρος στη ζωη του για το δικο του καλο και να μη τα κραταει ολα μεσα του.Προφανως και ξερει οτι ο κοσμος δεν ειναι πλασμενος αγγελικα ομως πρεπει κατι να γινει ωστε να μην παιρνει τοσο κατάκαρδα καποια πραγματα.