ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν λίγες μέρες συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τον θάνατο της μητέρας μου, και έγινε το μνημόσυνο σε μια εκκλησία της γειτονιάς.Ήταν από τις πιο μίζερες και άθλιες στιγμές της ζωής μου, καθότι άθεος.Δεν μου έφτανε η θλίψη για τον χαμό της μητέρας μου, έπρεπε να ανέχομαι και τον τετράπαχο χρυσοποίκιλτο τράγο να μουρμουρίζει θρησκευτικές μπούρδες. Και κατόπιν να παραδίδει κήρυγμα άμεμπτης ηθικής και μελιστάλακτης «αγάπης».Για να μην αναφερθώ στο τραπέζι μετά, όπου διάφορες βλαχοκυράτσες επιδίδονταν σε ρεσιτάλ κουτσομπουλιού και χωριατοπονηριάς, ενώ με ρωτούσαν γιατί ήμουν αρκετή ώρα έξω από την εκκλησία. Πόσο μικρόψυχος και γελοίος μπορεί να είναι κάποιος και να με ρωτάει τί απέγιναν π.χ. οι καναπέδες στο σπίτι που ζούσε ;Με έκανε να αναρωτηθώ πολύ σοβαρά για το τί θέλω να ακολουθήσει μετά τη φυγή μου από τον κόσμο, και κατέληξα στα εξής :1.Αποτέφρωση και πολιτική ταφή. Ρητή απαγόρευση στη διαθήκη για ο,τιδήποτε θρησκευτικό πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά.2.Αν η οικογένειά μου θέλει να συγκεντρωθεί να τιμήσει τη μνήμη μου, να το κάνει σε ένα ταβερνάκι με το κρασί να ρέει άφθονο. Θέλω να με θυμούνται με ελαφρύ χαμόγελο, όχι να μιζεριάζουν.3.Διαγραφή του θρησκεύματος από το ληξιαρχείο. ΧΘΕΣ. Επίσης διαγραφή από τα κατάστιχα της εκκλησίας που βαπτίστικα.4.Τελευταίο και σημαντικότερο. Στα παιδιά μου θα μάθω να βλέπουν παπά και εκκλησία και να αλλάζουν πεζοδρόμιο, όπως εγώ. Δε φτάνει που η επιθανάτια αγωνία είναι ένα βάρος αβάσταχτο, έχουν οι παπάδες το απίστευτο θράσος να προσθέτουν άλλο τόσο, με το να δημιουργούν αγωνίες για το τί θα γίνει μετά θάνατον. ΔΕΝ υπάρχει μετά ρεεεεε. Όλα εδώ πληρώνονται και κερδίζονται. Φεύγουμε και χανόμαστε σαν τα φύλλα των δένδρων, τέλος ! Και αν κάποιος τρέμει στην ιδέα ότι δεν θα υπάρχει σε 100 χρόνια στο μέλλον, ας σκεφτεί ότι ούτε πριν 100 χρόνια υπήρχε. Ο φόβος για το θάνατο και η ελπίδα για μετά θάνατον ζωή είναι για αυτούς που δεν έχουν ούτε τα κότσια ούτε το πάθος να αρπάξουν τη ζωή ΤΩΡΑ από τα μαλλιά και να την ξεζουμίσουν.Αυτά και συγνώμη που βάρυνα το κλίμα.