ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 19. Φαντάζομαι με το που το διαβάσατε, έχετε ήδη αποφασίσει οι περισσότεροι πόσο κλισέ ή ακόμα ανώριμα θα είναι τα θέματα και οι σκέψεις μου. Δεν πειράζει. Να είμαι ειλικρινής από την αρχή καλύτερα. Η μυστηριώδης γκόμενα, η αντικοινωνική, μπλα μπλα μπλα. Πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι είναι εντυπωσιακοί. Δεν γνωρίζω όλες τις πλευρές τους. Απλά πάντα προτιμούσα τους ανθρώπους που με σεβόντουσαν από την πρώτη στιγμή χωρίς να με υποβαθμίσουν για να αισθανθούν πως έχουν τον έλεγχο της φιλίας/σχέσης μας. Δεν ήμουν μυστηριώδης για να ελκύω. Σου φαινόμουν κλειστή γιατί δεν μου έδωσες το σωστό συναίσθημα ώστε να ανοιχτώ, να μιλήσω,να είμαι εγώ. Θέλω να κάνω μια νέα αρχή, νέους ανθρώπους, μπούχτισα να κουβαλάω τα ερείπια όλων των στιγμών που κράτησα το στόμα μου κλειστό ενώ δεν έπρεπε. Και νιώθω μόνη μου. Έχω ανθρώπους που τους αγαπάω αλλά όλοι μεγαλώνουμε και σπουδάζουμε αλλού. Μου λείπουν. Κι ο κόσμος με τρομάζει.