21.7.2015 | 03:13
-
Αλλη μια κλαψοεξομολογηση ισως πειτε πολλοι αλλα δεν με νοιαζει τι θα σχολιασει ο καθενας...μου λειπεις αφορητα ρε γαμωτο...πανω απο ενας χρονος περασε κι ομως μου λειπεις οπως την πρωτη μερα.τα βραδια δεν αντεχονται κι ας ειμαι 20 κατι χρονων.το μυαλο μου εκει κολλημενο.γιατι να με χωρισεις,τι δεν εκανα σωστα,τι μου λειπει στην τελικη και τιποτα δεν στεριωνει...δεν αντεχω αλλο και ξερεις γιατι;γιατι ειδα μαζι σου πως μπορει να ειναι αλλιως η ζωη...και τωρα πως να συνηθισω;οπως οταν νιωθεις την απολυτη ευτυχια κ μετα προσγειωνεσαι ενα πραγμα.το μονο που με ευχαριστει η δουλεια που την ειχα παρατησει εξαιτιας σου.περιεργο πραγμα...αυτο που δεν αντεχα να κανω τωρα γινεται παρηγορια.και το κακο ειναι πως δεν ειναι η σχεση και η συντροφικοτητα που μου λειπει.εσυ μου λειπεις και μονο...