22.7.2015 | 14:35
Είμαι δεκαπέντε κιλά παραπάνω
1.70, 78 κιλά. Αγυμναστη. Πτυχιούχος ανεργη που την κατακλυζει ώρες ώρες η βαρεμάρα και χωρίς δυνατότητα γυμναστηριου. Χτες ένιωσα λυπημένη για αυτό και έτσι έγραψα αυθόρμητα κάποιες λέξεις στην αναζήτηση του youtube και μου έβγαλε μια βρετανική σειρά με τίτλο My mad fat diary. Δεν είμαι εφηβη, είμαι 26, όμως είδα καπάκι τρία επεισόδια μέχρι τα ξημερώματα και τώρα πάω να δω κι άλλο. Οι υπερβαρες κοπέλες με προβλήματα αυτοεκτιμησης πιστεύω θα ταυτιστουν. Προτείνω να το δούμε και μετά να πάρουμε θάρρος για να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε το φαγητό και να αρχίσουμε νέο κεφάλαιο στη ζωή μας. Να προχωρήσουμε από την αποδοχή του εαυτού μας, στην αγάπη του σώματος μας και μετά στην όποια βελτίωση. Μου ήρθε η ιδέα σήμερα να κάνω λίστα με αυτά που μου αρέσουν στην εικόνα μου και με αυτά που δεν μου αρέσουν. Χορεψα γυμνή μπροστά στον καθρέφτη. Ακούγεται γελοίο, είναι γελοίο, όμως στο τέλος ένιωσα καλά. Θέλω να με αποδεχτω και να με αγαπήσω γιατί ποτέ μου δεν το έχω καταφέρει. Και μόνο όταν το καταφέρω, να αρχίσω να αλλάζω... Χωρίς να τα παρατήσω αυτή τη φορά. Χωρίς να χάνω πέντε κιλά και να παίρνω δέκα. Νομίζω ήρθε η ωρα και για εμένα να αλλάξω. Όσο χρόνο και να πάρει. Φιλάκια και κουράγιο σε όλες τις τσουπωτουλες, γεματουλες, αφρατουλες, χοντρουλες, ανασφαλεις κοπέλες, που νομίζουν ότι δεν αξίζουν λόγω των κιλών τους. Είμαι μια από εσάς και σας καλώ να βρείτε η καθεμία τον τρόπο που θα σας εμπνεύσει, πραγματικά αυτή τη φορά, να αλλάξετε αυτά που δεν σας αρέσουν. Αξίζει να προσπαθήσουμε.