1.8.2015 | 19:36
Αγαπημένε μου Κ...
Τα παραμύθια τελειώνουν μόνο αισίως... Που σημαίνει ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη. Είναι αυτό που λένε "στο τέλος όλα πάνε καλά. Αν δεν πάνε, δεν είναι το τέλος". Οπότε, έχουμε και λέμε ότι πρέπει να σκεφτούμε ένα καλό φινάλε. Το αντίο δεν είναι φινάλε. Είναι ένας απλώς χαιρετισμός. Όσο για την αγάπη που νιώθεις ότι δίνεις και πάει χαμένη, σε πληροφορώ ότι το ίδιο κάνεις κι εμένα να νιώθω. Κι εκεί που λέω ότι δεν θα με πληγώσεις, ότι δεν θα τσατιστώ, ότι θα σε κάνω μόνο να χαμογελάς, με κερνάς μια ατάκα ή ένα "μην το ένα μην το άλλο" κι έτσι όσα έχτισα κι έχτισες γκρεμίζονται μονομιάς. Πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε αμφότεροι τη χαρά που έχουμε όταν συναντάμε ο ένας τον άλλον. Κι εγώ κουράστηκα με αυτό το σκαμπανέβασμα.Τόσο όσο δεν φαντάζεσαι. Γι αυτό είπα στοπ στην κουραστική συμπεριφορά μου. Θες να αφήσουμε τον αληθινό καλό εαυτό μας, χωρίς τις μικρότητες και τους εγωισμούς, να βγει στην επιφάνεια; Και σε πληροφορώ, ότι τότε είναι που θα αρχίσει το παραμύθι. Μην χάνεις χρόνο όμως. Η ζωή είναι μικρή... Να μου είσαι καλά, ...αγαπημένε!*Μην πατάς φρένο, όταν η καρδιά σού λέει πάτα γκάζι. Άσε τον εγωισμό να μετράει τα λόγια, άσε την καρδιά να δέχεται τη συγγνώμη και άσε κι εμάς να μαθαίνουμε βήμα βήμα ο ένας τον άλλον...**Η δικιά μου καρδιά φρέναρε από όταν σε συνάντησε. Κι έκτοτε στέκεται στο ίδιο σημείο. Αλλά ακόμη δεν το χεις καταλάβει...!