14.8.2015 | 21:40
Ψηλά, πολύ ψηλά.
Δε φταίω. Ή μήπως φταίω; Εντάξει, μπορεί να φταίω λιγουλάκι. Σε ανέβασα εκεί πάαααααανω και δεν έστησα μια σκαλίτσα εκεί κοντά. Και πήγες και γκρεμοτσακίστηκες βρε ομορφιά μου. Αν είχες τη σκαλίτσα όμως, θα κατέβαινες ομαλά. Αλλά πού μυαλό η χαζή εγώ; Το μόνο που κοίταζα ήταν να σου δίνω φόρα για να πηγαίνεις ακόμα πιο ψηλά. Κι ακόμα πιο ψηλά. Αλλά φυσάει εκεί πάνω μωρό μου. Και δε σε σκέφτηκα. Και τώρα είσαι γκρεμοτσακισμένος κατάχαμα. Και πονάς. Και πονάω κι εγώ επειδή δεν είσαι πια ψηλά. Χαζή, χαζή, είμαι χαζή. Συγγνώμη αγάπη μου που δε σου έδωσα σκαλάκι να κατέβεις. Απ' την άλλη όμως, ίσως να είναι καλύτερα που σωριάστηκες. Σε κοιτάζω χωρίς να χρειαστεί να σηκώσω τα μάτια μου ψηλά. Σε κοιτάζω στην ευθεία. Βρε, μπας και τελικά είχα δίκιο που δεν έδωσα βοήθημα; Τι λες; Μίλα μου μωρό μου, εδώ, απέναντί σου είμαι. Στα χαμηλά κι εγώ.