ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

αλλά πι γονείς μου απεφευγαν τέτοιου είδους συζητήσεις. Ήταν ορισμένα θέματα που έκαναν τζιζ, όπως αυτό του επαγγελματικού μου προσανατολισμού. Με βοήθησαν στη συμπλήρωση του μηχανογραφικόυ και ευτυχώς περάσαμε σε μια ικανοποιητική σχολή. Η μαμά μου περήφανη να με σέρνει από το χέρι σε κάθε κοινωνική συνάθροιση λες και ήμουν τηλεκατευθυνόμενο τρόπαιο και δώστου οι καθώς πρέπει τύποι και το ανικανοποίητο να γαργαλάει τον ουρανίσκο μου και το στόμα μου να εκβάλλει όσα θα ήθελαν να ακούσουν. Οι γονείς μου. Συνήθιζα να τους αποκαλλώ έτσι από εκτίμηση. και παρατηρούσα με περισυλλογή τα θαμπωμένα από τη συγκίνηση τους τσινορα. Το προτιμούσα. Ένιωθα σε να πέτυχα εν που πρόλαβε να μετουσιωθεί σε ονειροπόληση μέσα μου. Τα όνειρα των γονιών μου είχαν γίνει πλέον και δικά μου. Ακυρωμένα όμως. Αφού εγώ ήθελα να γίνω μια άλλη.