ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω γιατί νιώθω τόσο άσχημα. Κι αν τα προηγούμενα χρόνια απλά ήμουν λυπημένος, τώρα πια πονάω. Χθες καθόμουν και ένιωσα πραγματικό πόνο μέσα μου από τη θλίψη.Νιώθω τόσο έξω από το περιβάλλον στο οποίο ζω. Θέλω να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω γιατί δε μου αξίζει να σέρνομαι.Ένα πράγμα θέλω στη ζωή μου: Να αγαπήσω και να αγαπηθώ!Δεν το έχω νιώσει ποτέ. Δεν ξέρω πως είναι.Αλλά αυτό είναι που με κάνει να θέλω να ζω.Μου αρέσουν οι άντρες, κι εδώ το περιβάλλον μου μοιάζει απλα...λάθος!Όλοι είναι φοβισμένοι, κι εγώ μαζί.Τουλάχιστον στο εξωτερικό θα μπορούσα να βρω αυτό που μου αξίζει. Και να είμαι αυτός που μου αξίζει. Ανοιχτός, χωρίς να με παρεξηγούν που ζω με τον Dave και όχι με την "Ελεñιτσα που ειναι και καλό κουρίτς".Μάλλον κάποτε θα πάω Αμέρικα. Ή κάπου αλλού τελοσπάντων. Και τότε θα αρχίσω να ζω. Αυτό ειναι το ονειρό μου. Σωστό ή λάθος, δεν ξέρω. Αυτό ειναι όμως...ΥΓ Και σκεφτείτε που με φέρνει η ελληνική κοινωνία. Στην ουσία με κάνει να τη σιχαθώ και να τρέξω μακριά της. Εμένα! Το ίδιο το μέλος της! Αν το σκεφτείτε, είναι πολύ άρρωστο...