Το κουταβάκι θα γίνει σκυλάκι. Θα θέλει τουλάχιστον 2 φορές τη μέρα βόλτα,εμβόλια,σωστή διατροφή,περιποίηση. Θα είναι μία δέσμευση,που θα κρατήσει χρόνια. Όταν θα θες να πηγαίνεις διακοπές θα έχεις το άγχος του,που να το αφήσεις. Και παει στο καλό οι διακοπές,αλλά άμα χρειαστεί να μετακομίσεις έξω; (λέω γω τώρα..έτσι όπως γίναμε..)Έχω μία σκυλίτσα και την αγαπώ πολύ. Τρία χρόνια όμως δεν έχω ξεμυτίσει από την Αθήνα,σε κάθε μας βόλτα φοβάμαι για καλαζάρ και τη περιλούζω με σιτρονέλλα,άμα τυχόν καταπιεί κανα ξερό φύλλο πάνω στο παιχνίδι,αρχίζει τους εμετούς και με πιάνει το άγχος. Αν θελήσω να ξενυχτήσω με κάποια φίλη,θα πρέπει να επιστρέψω νωρίς νωρίς το πρωί στο σπίτι,γιατί θέλει τη βόλτα της. Είναι απλά σα να έχεις ένα μωρό,που όμως ποτέ δε μεγαλώνει. Μεγάλη ευθύνη.Δε λέω η αγάπη τους σε αποζημιώνει,αλλά άμα είσαι μικρή και δε θες δεσμεύσεις στη ζωη σου,σκέψου το καλά πριν υιοθετήσεις ένα κουταβάκι.