ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελείωσε επιτέλους αυτή η βασανιστική χρόνια των πανελληνίων και τώρα επισήμως κλείνει και αυτός ο κύκλος της ζωής μου αφού τα αποτελέσματα με δικαίωσαν και ανταμείφθηκαν οι κόποι κ οι προσπάθειές μου!! Πέρασα στο πανεπιστήμιο τη σχολή που ήθελα και όλα τώρα είναι υπέροχα! Νεα ζωή, νεο ξεκίνημα, τα καλυτερα χρόνια μόλις ξεκίνησαν...ΚΑΙ ΕΠΊΣΗΜΑ ΦΟΙΤΗΤΈΣ :)Μεγάλωσα (!) και ουτε κατάλαβα πως πέρασε ο καιρος. Θυμάμαι σαν χθες που γυρνούσα στο σπίτι με ματωμένα γόνατα.. Που εκλαιγα επειδη δεν προλαβα να μαθω (παλι) την ορθογραφια στα αγγλικα, που τσακωνομουν με τον πατερα μου γιατι ηθελε να δει ειδήσεις και εγω 'παλι αυτες τις βλακεις' , που καθε Κυριακή ειχαμε ψητό στο φούρνο με πατάτες ... Και τώρα?? Τωρα ξαφνικά ήρθε η στιγμή που θα ειμαι μονη μου σε μια ξενη πολη... Πως θα κοιμάμαι σε ενα σπίτι μόνη μου; Πως θα κάνω νέες παρέες; Πως θα είναι να ζεις μακριά απο αυτό που εχεις μαθει και συνηθίσει τοσα χρόνια; Δυσκολο πολυ δυσκολο..!!Χαίρομαι για αυτό το μεγαλο βήμα που κάνω τώρα ,αλλά ταυτόχρονα φοβάμαι. Χαίρομαι και φοβάμαι!! Το περιμενεις τοσο καιρο..να περάσει αυτή η δυσκολη χρόνια, να κανεις ενα νεο ξεκινημα, να φτιαξεις την δική σου ζωή, όπως την θέλεις κ την ονειρεύεσαι. ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ. Και τώρα πως με τρομάζει αυτό το ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ...Ο επαναστάτης που ουρλιάζει ανυπόμονα απο μέσα σου και τοσα πραγματα που θέλεις να κανεις.. Ονειρα, ταξιδια, στοχοι, ερωτες, φιλιες, ξεφτιλικια.Δύσκολες εποχές. Αβεβαιότητα παντού. Όνειρα που μοιάζουν με..'ταινία φαντασίας' , και όλα αυτά τώρα που ήρθε η στιγμη να ανοιξω τα φτερά μου.. Φοβάμαι. Δεν μου αρέσει να φοβάμαι. Γιατί φοβάμαι;