Θα σου περάσει. Στο λέω εγώ που πριν ένα χρόνο με παράτησε ο δικός μου μετά από 7,5 χρόνια και συγκατοίκηση στο εξωτερικό που είχα πάει για εκείνον.Θα πονέσεις όσο δεν πάει, θα σκεφτείς να αυτοκτονήσεις αλλά θα περάσει. Μπες στο ίντερνετ και διάβασε άρθρα που μιλούν για τον πόνο του χωρισμού, θα σου κάνει καλό να δεις ότι όλα αυτά που περνάς είναι φυσιολογικά.Θα περάσει αλλά πρέπει κ εσύ να το προσπαθήσεις λίγο. Δε λέω να καταπιέσεις τα συναισθήματά σου. Αλλά να βγεις εξω, να γνωρίσεις κόσμο, να ξαναδεθείς με τους κολλητούς, να ξεκινήσεις καινούρια πράγματα, να ταξιδέψεις (ακόμα κ μόνος), να πιεις, να πιεις το Βόσπορο κ να μεθύσεις αλλά όχι μόνος, με παρέα. Όποτε νιώθεις χάλια να βγαίνεις έξω με χαρούμενους ανθρώπους κ να πίνεις τόσο που να γελάς με το κάθε τι. Και θα περάσει. Θα έρθει μια μέρα που δεν θα πονάς πια κ θα έχεις βρει τον εαυτό σου, διαφορετικό πια, αλλά θα είσαι πάλι καλά!
6.9.2015 | 18:43
.
Από τότε που χωρίσαμε δεν υπήρξε σχεδόν ούτε μία μέρα που να μη γράψω εδώ μέσα. Μια λέξη, μια πρόταση, ένα κατεβατό, κάτι πάντως. Με βοηθούσε στο να σε ξορκίζω, κατά κάποιον τρόπο. Τις τελευταίες μέρες δε μπόρεσα. Τα παράτησα. Σε σκέφτομαι συνέχεια και δε μπορώ να συνεχίσω "σωστά" τη ζωή μου. Βλέπεις, δεν ήσουν κάτι μικρό, επιπόλαιο, δεν ήσουν κάτι σύντομο και απλό. Εχω πάρει απόφαση (απ' τη στιγμή που μου το είπες) ότι δε με θες πια αλλά αυτό δε μπορεί να αλλάξει το τι αισθάνομαι για σένα.Σ' αγαπάω ακόμα.
3
