7.9.2015 | 01:50
Και ναι μετα απο μηνες αρνησης ηρθε η ωρα να το παραδεχτω...
Σε αγαπώ πολύ, τόσο όσο δεν φαντάζεσαι, καθε μέρα όλο και περισσότερο, καθε μέρα και με πιο πολύ πάθος. Να που είχα σταματήσει να πιστεύω στους έρωτες και στις αγάπες των παραμυθιών, αλλα.... ήρθες εσυ και τα έγραψες στο δικό μας παραμύθι όλα τόσο όμορφα με τον γλυκό σου χαρακτήρα. Απο τότε που άρχισες να γράφεις την πρώτη σελίδα ήμουν πεπεισμένη οτι η ημερομηνία λήξης της σχέσης μας θα ήταν σύντομη, αλλα και σε αυτο απρόβλεπτος ήσουν.. Και χαίρομαι που δεν χρειάζεται να σου πω οτι ειμαι ερωτευμένη μαζί σου, γιατι το ξέρεις ήδη, το νιώθω στο βλέμμα σου. Ξέρεις αυτο το βλέμμα που με κοιτάς κρυφά τάχα να μην το παρατηρήσω. Αυτο το βλέμμα έκανε την ζημια. Χαίρομαι περισσότερο απο όλα ομως γιατι εδωσες ζωή στις μουντες μου μέρες. Λοιπόν, σε ευχαριστώ για όσο κρατήσει, σε ευχαριστώ!