ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι δυστυχισμενη. Ο πατερας μου με κακοποιει ψυχολογικα κ σωματικα απο παιδι και εμενα και τη μανα μου . δεν εχω δουλια μεχρι πριν 2 χρονια δουλευα μεχρι κ 3 δουλιες τη μερα αλλα η καταθλιψη με γονατισε. δεν εχω χρηματα δεν εχω μορφωση ο πατερας μου δεν με αφησε να σπουδασω οταν ημουν μικρη γιατι ηταν χασιμο χρονου και χρηματων κατα τη γνωμη του. Δεν εχω συντροφο δεν εχω φιλους λογο των πολλων ψυχολογικων κ της χαμηλης αυτοεκτιμησης που εχω παντα θλιμενη παρακολουθω τα παντα απο μακρια σαν και εγω δεν εχω δικαιωμα στη ζωη. νιωθω οτι τιποτα δεν μου αξιζει κατι που συνεχως μου υπενθυμιζει ο πατερας μου απο τα παιδικα μου χρονια. ειμαι αυτοκαταστροφικη καθως χρηστης διαφορων ουσιων που με ανακουφιζουν κ ξεχνω την πραγματικοτητα. Η μονη μου παρηγορια η μανα μου που και αυτη στην ιδια σχεδον κατασταση μαζι μου. Προσπαθω να ειμαι δυνατη και αυτη την εντυπωση δινω στους γυρο μου. "Εσυ δεν χρειαζεσε κανενα εισαι τοσο δυναμικη." Που να ξεραν οτι για να μην καταρευσω σπαταλω εξαντλω ολη μου την ενεργεια για να αντεξω τα χειροτερα που ερχονται καθε μερα απο τον ακαρδο σκληρο εγωιστη πατερα μου. Κανω εθελοντικες εργασιες σε ψυχιατρικα ιδρυματα για να θυμαμε οτι υπαρχουν κ χειροτερα αλλα βαθια μεσα μου νιωθω οτι εκει θα καταλειξω κ εγω καποια μερα. Ολοι εντυπωσιαζονται απο τη φυσικη μου ομορφια και το αθλητικο μου σωμα που διατηρω μεχρι σημερα στα 40 αλλα κανεις δεν υποψιαζετε το εσωτερικο μου δραμα. Πιστευουν οτι ειμαι ευτυχισμενη οτι μπορω να εχω οτι θελω και οποιον θελω, μακαρι να ημουν σαν εσενα ακουω να μου λενε πολλοι κ παω να τρελαθω. Τι ειναι αυτο που βλεπουν οταν εγω νιωθω κουρελι. Ειμαι συναισθηματικα αναπηρη. Δεν περιμενω τιποτα δεν ελπιζω τιποτα αλλα δεν ειμαι καθολου ελευθερη.