ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν αντέχω άλλο, οσο περνάνε τα χρόνια και συνειδητοποιώ σε τι κόσμο ζω, απελπίζομαι. Από τις εκλογές φαρσοκωμωδία που έχουμε για την εκλογή και ορισμό εκτελεστή των εντολών που έρχονται "απ' έξω ", μέχρι τη σκληρότητα απέναντι στους πρόσφυγες και όσους έχουν ανάγκη. Από την πλήρη έλλειψη υποδομών για τα άτομα με αναπηρία ως τους πολέμους σκοπιμοτήτων χωρών -υπερδυναμεων. Από τις διακρίσεις απέναντι στα άτομα της lgbt κοινότητας μέχρι την συνειδητή καταστροφή του περιβαλλοντος... Σιχάθηκα το ανθρώπινο είδος, δυσκολεύομαι να ζήσω ευτυχισμένη ή ακόμα και να αναπνεύσω ώρες ώρες, με πνίγει η αδικία. Και δεν είναι τα προβλήματα χαρακτηριστικο της Ελλάδας, όλες οι χώρες έχουν όπως και όλες έχουν τεράστιο μερίδιο ευθυνών για αυτή τη κατάσταση. Ο ανθρωπισμος, οι Ευρωπαϊκές αξίες, ο εθελοντισμός κλπ κλπ έχουν απομυθοποιηθει εντελώς μέσα μου και παραμένουν όμορφες εκθέσεις επιπέδου Λυκείου. Όμως ειλικρινά δεν ξέρω πως θα συνεχίσω να ζω, με τη δύναμη σε έναν κόσμο που δεν αντέχω. Με τον εαυτό μου μπορώ να τα βρω όμως είμαι εντελώς αδύναμη να αλλάξω το οτιδήποτε γύρω μου και αυτό με τσακίζει