ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον Νοέμβριο του 2012 είχα γράψει το παρακάτω ποίημα για την αγαπημένη μου ...... "Η αγάπη μας είναι ένα άστρο που ζει κοντά στον ήλιο,δεν πεθαίνει μόνο ζεί επικίνδυνα για μας τους δυοΤα μάτια σου λαμπυρίζουν σαν διαμάντια μέσα στο σκοτάδι,οταν με κοιτάς οι καρδιές μας γίνονται ένα και το κορμί μου ενώνετε μ' σένα...Σαν να μήν υπάρχει αύριο κάνουμε έρωτα παθιασμένα και όταν ξημερώσειζούμε την κάθε στιγμή ερωτευμένα...Μακάρι αυτή η στιγμή να κρατούσε για πάντα,να ζώ μόνο μαζί σου παραμυθένια..Η αγάπη μας πήρε τώρα φωτιά και το ταξίδι μας άρχισε σε φωτεινή τροχιά... "Σήμερα το βρήκα τυχαία στα απεσταλμένα του GMAIL μου και ήθελα να το μοιραστώ κάπου μιας και εδώ και έναν χρόνο δεν είμαι μαζί της. 5 χρόνια σχέσης, εγω τωρα να χαίρομαι που έζησα το τέλειο ή να στεναχωριέμαι που δεν θα μπορέσω να την ξανα δω ποτε μου ? ή να ελπίζω στο "κάπου-κάποτε τυχαία" ? Ξέρω οτι δεν συνηθίζετε για άντρα να γράφει ποιήματα ,δεν το έκανα σχεδον ποτε μόνο για εκείνη το είχα γράψει , ας είναι καλα όπου και αν βρίσκεται και ας έχουμε "σκοτωθεί" . Επιστροφή στο παρόν τώρα!