ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι γονείς μου, 19 χρόνια τώραχ μου έχουν δώσει τα πάντα, στην υλική έκφανση του "δίνω", σε μένα. Και το εκτιμώ.Όμως θα ήθελα λίγη παραπάνω ψυχολογική κατανόηση και στήριξη.Είναι ομοφοβικοί και τους έκρυψα πως είμαι bisexual. Όμως επειδή είναι και περίεργοι μου χακάρουν τηλέφωνα και λογαριασμούς και μαθαίνουν τα πάντα.Θέλω να πάω στο εξωτερικό για πέντε ημέρες για ένα συνέδριο και δεν έχω την παραμικρή τάση για στήριξη, και αυτή είναι η τρίτη φορά που μου συμβαίνει. Η ξενοφοβία, όμως, που μαστίζει την οικογένεια μου, δεν με έχει συλλάβει. Εγώ θέλω να ζήσω, να ανακαλύψω τον κόσμο, όχι μεσα από τα συνέδρια μόνο, γενικά, όποτε μπορώ να ταξιδεύω, και καλύτερα ακόμη αν κάνω couchsurfing πχ που βγαίνει και οικονομικότερο. Η μάνα μου λέει πως στο μέλλον θα έχω ευκαιρίες πολλές, όμως εγώ δε θέλω το μέλλον γιατί θα καταλήξω 40 και με απωθημένα στο πι και φι. Δεν υπάρχει καμία στήριξη, υπάρχει αποθάρρυνση, υπάρχουν απαγορεύω και κατηγορώ. Ζητάω πολλά; Μήπως είμαι αχάριστος; Δεν με ενδιαφέρουν τα αγορασμένα πλέον. Ας πάρουν τους ακριβούς υπολογιστές και τα ρούχα. Αν είχα την ελευθερία να είμαι ο άνθρωπος που είμαι δε θα με ενδιέφεραν!