ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε δέκα μέρες φεύγω για τον τόπο σπουδών μου. Πρωτοετής! Ανυπομονούσα χρόνια για όλο αυτό όμως πλέον έχουν αλλάξει πολλά.-Η αλλαγή είναι κάπως απότομη. Ελπίζω να συνηθίσω σύντομα.-Η κατάσταση στην χώρα και συνεπώς στα οικονομικά της οικογένειας μου επηρεάζει κατά πολύ την ψυχολογία.-Νιώθω μόνη ώρες ώρες. Πλέον καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος στην συντριπτική πλειοψηφία του λειτουργεί εγωιστικό και ωφελιμιστικά. Μου το έλεγαν αλλά δεν το πίστευα. Έχει χαθεί κάθε ψήγμα αγνότητας και αλτρουισμού. Ωστόσο σίγουρα θα υπάρχουν και μερικές εξαιρέσεις.-Επιφάνεια.Επιφανεια.Επιφανεια.Βαρεθηκα το φαίνεσθαι και τους ρηχούς ανθρώπους.-Αγάπη..τι δύσκολο πράγμα.Πως να αγαπήσεις ανθρώπους όταν δεν αγαπάς τον εαυτό σου; Έδειξες έναν ψεύτικο εαυτό στην αρχή με πληθώρα από λόγια.Ουτε τότε τα είχα πιστέψει ούτε τώρα. Ωστόσο κρατούσα και μια "πισινή" μήπως κάνω λάθος. "Μη βάζεις όλους τους ανθρώπους στο ίδιο τσουβάλι" μου έλεγες. Και τώρα σαν να μην υπάρχω...Ας είναι...-Οι γονείς μου.....με αγαπάνε τελικά.Το απέδειξαν.απλα ίσως δεν έχουν τον τρόπο να το εκδηλώσουν καμιά φορά.Η συγχώρεση είναι η μεγαλύτερη λύτρωση.Πανω από όλα είναι άνθρωποι και κάνουν λάθη και αυτοί..Μην το ξεχνάμε...Μέσα σε όλα αυτά, ευχαριστώ πολύ που έχω την υγεία μου και που είναι καλά τα άτομα που αγαπάω.Μακάρι η λέξη "ασθένεια" να μην υπήρχε καν στο λεξιλόγιο.Αλλα όταν βλέπουμε κάτι άσχημο εκτιμάμε τα καλά που συμβαίνουν στη ζωή μας.:)