ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα μου ζήτησε η μητέρα μου να τους πήγαινα στον εσπερινό με τον πατέρα μου σε ένα μοναστήρι γιατί αύριο γιορτάζει η συγκεκριμένη εκκλησία και υποτίθεται σήμερα δεν θα είχε πολύ κόσμο. Πριν καλά καλά μπούμε στον προαύλιο χώρο βλέπω αμάξια παρκαρισμένα στον δρόμο,τρία λεωφορεία,χαμός,ήταν που δεν θα είχε κόσμο.Προχωράμε προς το εκκλησάκι,είχαν κάνει την περιφορά της εικόνας και είχαν βγεί έξω,τελειώνει η λειτουργία μιλάει και ο μητροπολίτης(μεγάλη ζημιά τους έκανε η υφυπουργός παιδείας) και έρχεται η ώρα να χαιρετήσει ο κόσμος,μπούγιο ολοι,της λέω κάτσε να φύγουν οι πολλοί και πάμε μετά, πάμε μου λέει θα αργήσουμε, γύρω στην μισή ώρα στην ουρά, από παντού να σπρώχνουν,μπροστά μου μια πολύ κοντή γιαγιά που δεν έβλεπε την παρέα της και δυσανασχετούσε, της άφηνα χώρο και αυτή να σπρώχνει,με σπρώχνουν από τα πλαγιά μια άλλη κυρατσα με τον αντρα της τους σπρώχνω και γω, το παίρνουν το μήνυμα και προσπαθούν να περάσουν από άλλου, εκεί που αρχίζουμε κάπως να περπατάμε αισθανομαι από πίσω να μου ακουμπάνε το πόδι,κανένα μωρό θα είναι λέω,μετά από λίγο με χουφτώνει κανονικά στον πισινό, γυρνάω και βλέπω δύο κορίτσια γύρω στα εικοσιπέντε, μετά από λίγο ξανά το ίδιο, γυρνάω αγριεμένη τις κοιτάω η μια χαμηλώνει το κεφάλι και χαμογελάει,δεν το ξανά έκανε.Ρε κορίτσια και γω δικιά σας είμαι αλλά δεν είναι ο τόπος κατάλληλος και όλες οι ώρες ίδιες,ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΣΕΒΕΣΤΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΑΣ.ps.Το μόνο καλό που βγήκε από το σημερινό ήταν ότι οσο περιμέναμε υπήρχε μια χορωδία από κορίτσια που τραγουδούσαν πολύ ωραία,μου θύμισαν τα όμορφα καλοκαίρια που πέρασα στην κατασκήνωση πριν 18 χρόνια.