ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πιστεύω στην αγάπη. Ή τουλάχιστον θέλω να πιστεύω πως πιστεύω.Δεν είμαι από τους τύπους που κάνουν εύκολα σχέσεις παρότι ενθουσιάζομαι εύκολα και μπορεί να μου κινήσει το ενδιαφέρον ένας συνάνθρωπος απλώς και μόνο από τη χροιά της φωνής του ή από ένα αυθόρμητο χαμόγελο.Τον τελευταίο καιρό ένας συνεργάτης και φίλος μού έχει "ανοίξει" τα χαρτιά του.Συνήθως είμαι στον κόσμο μου όμως αυτός έχει εκδηλώσει ξεκάθαρα το ενδιαφέρον του.Μεταξύ αστείου και σοβαρού μού έκανε ερωτική εξομολόγηση και άλλα παρεμφερή με κάθε αφορμή.Το θέμα είναι ότι πρώτον έχει κοπέλα και μάλιστα μού μιλά γι'αυτή και δεύτερον δεν αισθάνομαι ερωτευμένη μαζί του.Θα μου πείτε τι μας ζαλίζεις τότε.Και αποκρίνομαι.Σας ζαλίζω γιατί δύσκολα με πλησιάζουν οι άνδρες (είμαι κοπέλα σε περίπτωση που δεν έχει γίνει αντιληπτό) και ομολογώ ότι έχω κολακευτεί κι έχω βαρεθεί να είμαι single(και όχι single σαν τη Λίλα).Επιπλέον περνάμε τέλεια μαζί, επικοινωνούμε,έχουμε χημεία και πάντα χαίρομαι όταν τον βλέπω.Και θέτω το ερώτημα:αξίζει να συμβιβαστείς και να δώσεις μια ευκαιρία στον ενδιαφερόμενο ή πρέπει να κυνηγάς αυτό που εσύ επιλέγεις; Kι αν δεν ξέρεις να επιλέγεις;