ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...Εκείνο που έτρεχα να βρω στα μαγαζιά για να νιώσω λίγο πιο κοντά σου..έστω και έτσι στα ψέματα. Γιατί απλά μια μέρα αποφάσισες να φύγεις. Να φύγεις και να με αφήσεις να ζω με τις αναμνήσεις, κρατώντας μια σχέση που η απόσταση θα την 'έτρωγε' μέρα με τη μέρα.Να ζω στο σπίτι που μέναμε μαζί μέχρι πριν λίγο, που γελούσαμε, που τρώγαμε, που με έβαζες να βλέπω ποδόσφαιρο, που με έπαιρνες αγκαλιά, που κοιμόμασταν μαζί...Θυμάμαι ακόμα εκείνο το βλέμμα σου εκείνο το βράδυ που κατέβηκα Ηράκλειο, τότε που είπαμε να προσπαθήσουμε άλλη μια φορά. Δε μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου. Ότι πιο γλυκό μπορώ να θυμηθώ από τη χρονιά που πέρασε. Ήθελα απλά να χωθώ στην αγκαλιά σου κι ας ήταν μόνο για 2 μέρες.Και έφτασε και εκείνο το καλοκαίρι που είχαμε πει να κάνουμε τόσα πολλά... Πως όμως; Αφού η ανασφάλεια σου δε μας έδωσε την ευκαιρία. Κι όμως τα έζησα μαζί σου, αλλά χωρίς εσένα... Τουλάχιστον τα έζησα έστω και απλά με την παρουσία σου, χωρίς την αγκαλιά σου, χωρίς το φιλί σου...Αύριο (23/10) κλείνει ένας χρόνος από τότε σε γνώρισα... Εδώ και 2 βδομάδες σκέφτομαι αυτή τη μέρα. Τότε που είπαμε το "χαίρω πολύ" και στο πρώτο μας άγγιγμα ένιωσα ταχυπαλμία. Που έσπρωχνα το χρόνο για να σε ξαναδώ... Πόσο όμαρφα ήταν όλα πέρυσι και πόσο μουδιασμένα είναι φέτος;Και η προβληματική κατάσταση μάλλον θα συνεχιστεί, αλλά όσο και αν με στεναχωρεί δε θέλω να αλλάξω τίποτα παρά μόνο την απόσταση... Αυτή που μας έκανε να μην είμαστε μαζί πλέον... Το μόνο που ήθελα να σου πω είναι οτι μου λείπεις και ένα ευχαριστώ που υπήρξες[υπάρχεις(;)] στη ζωή μου, για όλα όσα με έκανες να νιώσω, για όλα όσα με έκανες να καταλάβω ότι θέλω...Ν*