ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σε λιγότερο από μήνα φεύγω, για τας εξωτερικάς. Χωρίς τίποτα, για αναζήτηση δουλειάς, στο τίποτα. Επιλογή βέβαια.Έχω κάνει πίσω τις σκέψεις για το τί αφήνω πίσω στο σπίτι, τις αρρώστιες, δεν αντέχω να το σκέφτομαι τι γίνεται εδώ κιεγώ θα φύγω.Τρέχω κάθε μέρα για δουλειές και τριγυρίζω στο κέντρο μόνη μου. Μου αρέσει η Αθήνα, κοιτάζω τα μέρη που αγαπώ ,ρουφάω κάθε εικόνα. Κάθομαι άπειρες ώρες σε αυτά τα μέρη. Τριγυρίζω στα στενά που έζησα τόσα πράγματα όλα αυτά τα χρόνια. Ξεχυλίζουν μνήμες και με κατακλύζει μελαγχολία κάτι σαν πρόωρη νοσταλγία. Θέλω να βάλω τα κλάματα.Μέρη που ήμουν με φίλους καλούς και φίλους που έχασα, μέρη που ένιωσα τις πιο ευτυχισμένες μου ενήλικες στιγμές. Όλα συνδεδεμένα με συναισθήματα.Σκατά.Σκατά.Και έτσι λίγο πριν φύγω χωρίς να φτάναν όλα ξαναβρέθηκα με σένα, βρεθήκαμε τυχαία και από δική σου προσπάθεια ξαναζήσαμε κάτι τελευταίο. Προσέθεσα λίγο πόνο σε όλα τα υπόλοιπα που έχω ήδη τώρα που φεύγω. Χωρίς νόημα και ευτελισμός. Έπρεπε να φάω την απογοήτευση άλλη μια φορά. Επιλογή μου, και αυτή.Η πραγματικότητα έχει κάτι το όμορφο, σκληρή αλλά με γοητεία. Είναι αυτό που είναι, δεν επιδέχεται ψευδαισθήσεις. Σου λέει: " Να 'μαι! Εδώ! Πάρτο!".Δεν ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον, και δεν το έχω και πολύ αυτή τη στιγμή, θα βγεί μόνο θλίψη.Ξέρω όμως πως θα αγωνιστώ, για να είμαι αυτάρκης, θα αγωνιστώ να εξελίσσομαι σαν άνθρωπος, θα παλέψω ότι έρθει να το ξεπεράσω. Ξέρω πως υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι διαμάντια και όσους γνώρισα τους ευγνωμονώ που τους έζησα έστω και για λίγο; για του άλλους ανυπομονώ..Αυτοσεβασμός, αξιοπρέπεια, έξω από τον ασφαλή κύκλο και αγάπη.Και είδωμεν...Φιλιά