ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι πολλες,πολλες μερες τωρα που εύχομαι να γινει. Ευχομαι να μπορεσουμε να ειμαστε στην ιδια πολη.Δεν ειναι ενας απλος ερωτας.Ειναι ενας αθρωπος που τέσσερα χρονια τωρα με ξεμπλεξε απο τοσες ασχημες καταστάσεις που αν δεν υπήρχε τωρα ισως να μην ζουσα. Ναρκωτικά, παρεες και μεσα στην ανασφάλεια μου και στη προσπάθεια μου να ξεφυγω απ τον εαυτο μου ενας ανθρωπος να μου λεει πως αξιζω τα παντα,πως ειμαι χρυσό μεσα στα σκατα και προσπαθω απεγνωσμένα να κατηφορίσω οσο πιο χαμηλα μπορω. Ενας ανθρωπος που παράτησε ολες του τις υποχρεώσεις για να με βγαλει απ την κατάθλιψη,να μου σταθει σαν μανα και πατερας που δεν ειχα,σαν αδερφος,σαν αγορι.Τοσο μακρια και οι δυο και εχουμε αποδείξει τοσες φορες ποσο κοντα ειμαστε,πως η αγαπη δεν μετριέται με χιλιομετρα. Εξαλλου εχουμε τοσους ανθρωπους διπλα μας που ουτε καν θα νοιαστουν.Δεν ξερετε ποσο..ποσο σημαντικο ειναι για μας να μπορεσει να ερθει.Να μεινουμε μαζι.Δεν μας αξιζει να τελειωσουμε ετσι ρε γαμωτο.Μας αξιζει να ειμαστε μαζι.Δε ξερω που αλλου να απευθυνθώ,σε ποια δυναμη μεγαλύτερη απο μενα να ευχηθω.Που να προσευχομαι.Στη δυναμη μου; Δεν εχω κανεναν αλλον.Δεν εχει κανεναν αλλον.Ειμαστε οι δυο μας.Κι αν δεν ερθει θα μαστε δυο ανθρωποι μισοι.