ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περασα μια φαση αρκετα μεγαλη που το μυαλο μου σαν να ειχε κολλησει... Σαν να ειχε μπει σε φαυλο κυκλο και δε ξεκολλουσε. Μου εκανε ζημια και η σελιδα αυτη, γιατι ο χαρακτηρας της προωθει την ανακυκλωση των ιδιων επαναλαμβανομενων σκεψεων. Αντιστοιχη φαση εχω περασει και στο παρελθον. Και γενικα ελκυομαι απο τετοιου ειδους καταστασεις, σαν να αυτολυπουμαι. Δε θα μπω σε λεπτομερειες. Σημασια εχει, οτι σε αυτες τις φασεις, που κρατανε δυστυχως αρκετα, ειναι σαν να μπαινω σε τελμα, σε ενα πηχτο σκοταδι, που το μυαλο ειναι κολλημενο, εγω σαν να περναω ενα ειδος καταθλιψης, ειμαι αντιπαραγωγικη και πνιγομαι απο το αγχος και απο δυσαρεστες σκεψεις και παραμελω και τον εαυτο μου. Αποφασισα να γραψω εδω επειδη χαιρομαι που ειμαι καλυτερα και αυτη η σελιδα δεν με επηρεαζει πια και δεν περιστρεφεται γυρω απο αυτην η ζωη μου. Τον τελευταιο καιρο δεν κανω καθε τρεις και μια κλικ για να δω νεες αναρτησεις, δεν ανοιγω μονο 3-4 ιστοσελιδες ολες κι ολες, νιωθω οτι περναω μια απο τις εντονα δημιουργικες φασεις της ζωης μου, δεν περιμενω τιποτα και απο κανεναν παρα μονο απο μενα περιμενω με τον χρονο να δω το αποτελεσμα αυτης της δημιουργικης μου φασης ως καρπους των κοπων μου, νιωθω το μυαλο μου επιτελους ζωντανο, ασχολουμαι με διαφορα με ενδιαφερον και ορεξη επιτελους, επειδη θελω και μπορω και οχι επειδη πρεπει, και ειμαι ανοιχτη. Ανοιχτη σε ανθρωπους, ανοιχτη σε γνωσεις, το μυαλο μου ξεκολλησε, διψα για γνωσεις, διψα για προκληση και δουλεια, ειμαι τριαντα χρονων και ειμαι καλα! Ολα θα πανε μια χαρα, ολα χαλαρα και με προγραμμα, χωρις πανικο θα γινουν. Και δεν ξαναπιανομαι ποτε ξανα απο κανεναν, δεν εξαρτωμαι ξανα απο κανεναν, παρα μονο απο μενα. Δε νιωθω πια την αναγκη να κανω ανανεωση καθε τρεις και μια αυτης της σελιδας. Δεν αγωνιω να δω αν μια εξομολογηση η αφιερωση θα μπορουσε να ειναι για μενα. Δεν ειναι καμια, και δεν εγινε και τιποτα. Δεν ειναι κακο, δε θα πρεπε να ειναι, εγω ειχα το προβλημα, και το αναγνωρισα. Και τη σιωπη την ερμηνευω ως σεβασμο, και ευχαριστω για την κατανοηση. Γιατι ναι, δεν ημουν καλα. Αλλα τωρα ειμαι καλα. Ευτυχως. Δε ξερω τι απο ολα επαιξε ρολο, νομιζω οτι μου κανε καλο οτι ειδα τους δικους μου ανθρωπους, με περιποιηθηκαν, με κανακευσαν, μπηκα σε ενα προγραμμα να προσεχω τον εαυτο μου ακομα και αυτα τα βασικα, το να μου μαγειρευω τα Σαββατοκυριακα, το να μην αφηνω το δωματιο να γινεται ενα αχουρι, το να πλενω τα πιατα στην ωρα τους. Μου δινω αξια. Με προσεχω. Μου δινω ερεθισματα για να νιωθω οτι το μυαλο μου εξελισσεται. Και εξελισσεται, το βλεπω. Και το νιωθω. Συγγνωμη για το "παραληρημα", αλλα ειναι μεγαλη επιτυχια για μενα, γιατι τιποτα ποτε δε μου χαριστηκε, κι ομως ειμαι ευγνωμων, γιατι η ζωη μεχρι στιγμης μου εχει φερθει πολυ καλα.. Οποτε οι συμβουλες που εχω να δωσω σε ομοια κολλημενους με μενα... Μην κολλατε με ενα μονον πραγμα, δε βοηθαει το μυαλο να ξεκολλησει. Μαθετε κατι καινουριο, μια καινουρια δεξιοτητα, μια καινουρια γλωσσα, ξεκινηστε ενα καινουριο χομπυ. Η ακομα καλυτερα πολλα καινουρια, βομβαρδιστε το μυαλο σας με ενδιαφεροντα καινουρια πραγματα. Αν ειναι και δραστηριοτητα εκτος σπιτιου, ακομα καλυτερα. Θα ανακατευτειτε με κοσμο, και η αλληλεπιδραση βοηθαει. Φτιαξτε κατι με τα χερια σας, δεν υπαρχει τιποτα καλυτερο απο τη δημιουργικοτητα, δεν ειναι τυχαιο οτι η εργοθεραπεια κανει θαυματα. Προσεχετε τον εαυτο σας και μην τον παραμελειτε, βαλτε τον σε ενα προγραμμα. Να κοιμαται 7-9 ωρες, αναλογα με τις αναγκες σας, ουτε περισσοτερο ουτε λιγοτερο, να προσεχετε τη διατροφη σας, να κρατατε τον χωρο σας καθαρο. Να αναγκαζετε τον εαυτο σας να σηκωθει για να κανει πραγματα. Μην περιμενετε κανεναν να σας παρει απτο χερι, να τα κανετε μονοι σας, για τον εαυτο σας. Καποιοι ειμαστε λιγο πιο τυχεροι και εχουμε ανθρωπους να μας νοιαζονται, παρολο που οι δικοι μου δεν πιστευω οτι πηραν μυρωδια ποσο καταθλιπτικη ειχα γινει, γιατι δε ζουμε κοντα, αλλοι δυστυχως δεν εχουν.. Ομως στο τελος της ημερας, ολοι ειμαστε μονοι μας. Διαλεξτε ανθρωπους στο περιβαλλον σας ισορροπημενους, που σας σεβονται. Πολυ σημαντικο. Αυτα. Καλη επιτυχια. :)