Αληθώς είπας... Πόσο μάλλον όταν πρόκειται όχι για γυμναστήριο αμιγώς, αλλά και για κάποια πολεμική τέχνη συνηθέστερα, στην οποία υπάρχει και φιλοσοφικό υπόβαθρο (συνήθως)και γενικότερο πρόγραμμα ζωής και εκτός γυμναστηρίου (περπάτημα, διατροφή κτλ).Όποιος αγαπάει τον εαυτό του και το σώμα του δεν είναι ψώνιο και νάρκισος, είναι άνθρωπος που σέβεται και όλους τους υπόλοιπους, καθώς σέβεται τον ίδιο του τον εαυτό πρωτίστως. Οι αρχαίοι λέγαν: "Νους υγιής εν σώματι υγιή" και αυτό ισχύει σε σχεδόν απόλυτο βαθμό. Αμέσως αλλάζεις ψυχισμό όταν ασκείσαι, όταν αθλήσαι, όταν αγωνίζεσαι, όταν δουλεύεις πάνω στον ίδιο σου τον εαυτό, τον ραφινάρεις, χάνεις κιλά, δυναμώνεις... Αλλιώς αντιμετωπίζεις τη ζωή και τις προκλήσεις της ύστερα, ιδιαίτερα τις ψυχολογικές!Κανονικά έπρεπε ΟΛΟΙ να αθλούνται και μάλιστα τα σχολεία να φροντίζουν και να παρέχουν και τέτοιου είδους παιδεία, όχι μόνο τα ιδιωτικά με ομάδες που παίρνουν παγκόσμια κύπελα εφήβων...
29.10.2015 | 11:22
Προκατάληψη
Δεν είναι όλοι οι γυμνασμένοι (σε φυσιολογικά πλαίσια πάντα) ψώνια-μονοθεματικοί-νάρκισσοι-μετροσέξουαλ-γκαγκάδες κλπ. Αν "μπλέκατε" και εσείς με τον αθλητισμό από το δημοτικό και είχατε κάποια κλίση θα καταλαβαίνατε πως δύσκολα εγκαταλείπεις ανάλογες δραστηριότητες, είναι σαν τους μουσικούς και τους ζωγράφους δεν μπορείς να σταματήσεις. Άλλωστε μετά από 8-10 ώρες καθιστικής εργασίας θέλεις κάπου να ξεσπάς, να κινήθεις, να ιδρώσεις και όχι να ξανακάτσεις σε έναν καναπέ σπιτιού ή καφετέρειας.
2
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
