ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
1.11.2015 | 15:20

Ένα μικρό αγκαθάκι

Όταν το σπίτι σου ήταν πάντα ένα ναρκοπέδιο κουβαλάς μέσα σου μια ανασφάλεια. Όταν έμαθες να μην ακούγεσαι, μαθαίνεις ότι δεν έχει νόημα να φωνάζεις, να διεκδικείς, να ζητάς δικαιοσύνη. Όλα αυτά τα μαθήματα από την οικογένεια μου, όλη αυτή η «σκληραγώγηση» νομίζω ότι με έκανε κυρίως πιο ευάλωτη. Πού είμαι; Φοβάμαι ότι μια μέρα θα αποσυντεθεί εντελώς το μυαλό μου πριν τη σήψη του σώματος. Φοβάμαι ότι θα τρελαθώ μια μέρα χωρίς να το πάρω είδηση, αυτός ο κόσμος δεν μου αρέσει, ειδικά των ενηλίκων. Μέσα στα ψέματα και στην υποκρισία, στον στιγματισμό του αυθεντικού. Σα να νομίζουν οι άνθρωποι ότι τα χρόνια τους ωριμάζουν. Φθαρμένα μυαλά, νικημένα παιδιά σε άγαρμπα σώματα, που δεν παίζουν, δεν τρέχουν. Μάτια που δεν κοιτάνε με αγάπη. Μια ολόκληρη κοινωνία σε ιδρυματική κατάσταση, σε κλουβί, να ασφυκτιεί και κανένας να μην λέει τίποτα. Να μη χαμογελά ειλικρινά, εγκλωβισμένος, στραπατσαρισμένος, πνιγμένος από μια χούφτα μπούρδες. (Κι εγώ να συμπεριφέρομαι λες και είμαι κάποια αριστοκράτισσα, πρέπει να έχω όντως μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου.) Και ενώ ξέρω ότι ο κόσμος είναι γεμάτος αντιφάσεις, ότι η ευθεία δεν είναι ο πιο σύντομος δρόμος αλλά ο πιο καταστροφικός. Ότι τελικά είμαστε θύματα των πιστεύω κι όχι της πραγματικότητας και πάλι, ξέρω ότι όταν είσαι μόνος εναντίον πολλών, θα χάσεις. Μας γεμίσανε τόσες φοβίες από παιδιά για την αλήθεια, μας κάνανε να αμφισβητήσουμε την κρίση μας γονείς, δάσκαλοι... όσοι μας προσέγγιζαν με αγάπη... για το καλό μας, αυτός ήταν ο τρόπος τους, α, φυσικά τους μεγάλους τους σέβεσαι επειδή είναι μεγάλοι κι ας μην έχουν τίποτα αξιοσέβαστο. Κάπως έτσι έχουμε μαλλιά κουβάρια ιδέες και αξίες. Λέμε σ΄αγαπώ και μετά ξεστομίζουμε τις πιο χυδαίες προσβολές, και δεν είναι οι λέξεις που λαβώνουν αλλά η πρόθεση ενός αγαπημένου να σε πληγώσει, να σε κάνει χώμα, να σε κοιτάξει αφυψηλού έστω κι αν χρειαστεί να σε πατήσει χάμω... Από παιδί κοιτάζω τον απέναντί μου και να ξέρω ότι το χειρότερο δεν είναι να με βρίζουν, να θέλουν να με πατήσουν αλλά να φέρομαι έτσι γιατί τότε θα χάσω την αξία μου, την θέληση μου, την δυνατότητα εκλογής να είμαι αυτή που θέλω. Μόνο που πλέον δεν έχω όνειρα. Δεν έχω. Είμαι απογοητευμένη από μένα, νόμιζα πως θα μουν πιο δυνατή, καμιά φορά ξέρω ότι απλά φταίει το περιβάλλον μου, αλλά αυτή η υπερευαισθησία μου είναι άλλο πράμα. Ούτε και ξέρω τι γράφω, αν βγάζουν νόημα. Ίσως έχω χάσει ήδη τα λογικά μου, εξάλλου κάποιες φορές θέλω τόσο πολύ να μην καταλαβαίνω, να μη νιώθω, αλλά από την άλλη έστω από πείσμα σκέφτομαι ότι αφού ήρθα σ' αυτόν τον κόσμο το χρωστάω σε μένα και σε όποια ανώτερη δύναμη υπάρχει,αν υπάρχει, να κάνω λίγο πιο όμορφο αυτόν τον κόσμο έστω μέσω των παιδιών. Γιατί υπάρχουν κι άλλοι πολλοί που δεν το βάζουν κάτω και όσο κι αν νιώθω μόνη, δεν είμαι η μόνη. Είναι κι άλλοι που προσπαθούν, που θέλουν κάτι παραπάνω από αναλώσιμες σχέσεις και υλικά για το φαίνεσθαι. Έτσι δεν είναι;
1
 
 
 
 
σχόλια
Βγάλε το αγκαθάκι πριν μολύνεις την πληγή και περιποιήσου την. Η γνώση είναι δύναμη. Διπλά μάλιστα, όταν συνοδεύεται από κρίση χωρίς αυταπάτες και θολότητα. Καλωσήρθες στην κόλαση! Όμως στο ΔΙΚΟ σου χέρι και μυαλό, εναποτίθεται η δύναμη, να την κάνεις παράδεισο, για ΣΕΝΑ, ή όποιον άλλο θες.Μετά τη γνώση, χτύπα στην αυτογνωσία. Επένδυσε στο ανοιχτό μυαλό, άνοιξε τα μάτια σου και αξιοποίησε πολύ προσεχτικά όλα αυτά που βλέπεις, αισθάνεσαι, ζεις ως εμπειρίες. Ιδιαίτερα αφού όπως λες είσαι "αριστοκρατική", έχεις το χρόνο, τους πόρους και τα μέσα να θυσιάσεις λίγο χρόνο και υλικά αγαθά, ώστε να βοηθήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό να εξελιχθεί και να αποκτήσει προσόντα και δεξιότητες. Για να χτίσεις το δικό σου μέλλον, για το δικό σου καλό.Όχι αρνητισμός. Όχι απογοήτευση. Αριστοκρατικό περπάτημα, ακόμη και με το κεφάλι ψηλά.Πολλοί προσπαθούν. Πολλοί από αυτούς πετυχαίνουν. Πολλοί θέλουν ΠΟΛΛΑ περισσότερα από αναλώσιμες σχέσεις και άχρηστα υλικά αγαθά, αλλά δυστυχώς στη ζωή, άλλα ζητάς και άλλα σου έρχονται... Όμως μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτά που έρχονται σε εσένα για ίδιον όφελος, να τα δεις ως εμπειρίες, να διδαχθείς από αυτά, να αναπτύξεις τον εαυτό σου. Για να μπορέσεις να διεκδικήσεις έπειτα όλα αυτά που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θες και χρειάζεσαι. Κι αν τύχει και δεν τα βρεις, πάλι, να μπορείς να καυχηθείς πως τουλάχιστον, έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες. Ακόμη και μέσα στη μεγαλύτερη ασχήμια, υπάρχει ομορφιά. Η ζωή είναι ένα θαύμα, με κάθε έννοια. Και όπως όλα τα ταξίδια, δεν είναι ο τελικός προορισμός αυτό που μετράει, αλλά όλη η διαδρομή...

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon