ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπάρχει κάτι που δεν ήθελα να το παραδεχτώ σε μένα από μικρή. Ήθελα να πιστεύω ότι είναι ένα λογικό ον που σκέφτεται ρεαλιστικά, πράγμα το οποίο το έχω καταφέρει. ΟΜΩΣ, δεν επιθυμώ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ. Κάτι που δεν αποδεχόμουν είναι αυτή η ανάγκη για να αγαπήσεις μόνο έναν, να σε καλύπτει ερωτικά μόνο ένας, να νιώθεις ότι ταιριάζεις μόνο με έναν. Μέχρι να νιώσω την πρώτη μου βαθιά ερωτική απογοήτευση, ας πούμε, δεν ήξερα ούτε τι θα ήθελα ούτε και με ενδιέφερε να μάθω. Ήξερα ότι δένομαι δυνατά με τους ανθρώπους, και καμιά ξαφνιάζομαι για το πόσο βαθιά αγαπάω ακόμη κι όταν προσποιούμαι την κυνική, δεν ήξερα όμως ούτε ότι πάντα υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου ο ένας. Δεν τον είχα σκεφτεί ποτέ. Μέχρι που ερωτεύτηκα, αλλά ερωτεύτηκα μια απάτη(κι ο έρωτας είναι μια απάτη) όπως και να 'χει αυτά τα στοιχεία που ερωτεύτηκα ήταν προσποιητά (παραμένει κατακριτέο και συνάμα αξιοθαύμαστο πως καταλάβαινε τι ακριβώς θέλω). Όταν τελικά έμαθα την πλήρη αλήθεια ήταν εμφανές ότι δεν ήταν αυτός ο Ένας αλλά ότι στο πίσω μέρος του μυαλού μου τριγυρνάει η εικόνα ενός ...Πριν καν ξεπεράσω όλο αυτό το βίωμα της εξαπάτησης, το οποίο με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι καλές προθέσεις και ότι κάτι ξέρει το ένστικτό μου... γνωρίζω έναν τύπο ο οποίος ήταν όλα όσα (μου άρεσαν) και προσποιήθηκε αλλά είχε και άλλα τόσα γνωρίσματα που τα εκτιμούσα όταν τα πετύχαινα διάσπαρτα. Από την αρχή μου έκανε φοβερή εντύπωση και προτιμούσα να πιστεύω πως μου εμπνέει κάτι φιλικό και μόνο. Έτσι γνωριστήκαμε καλά, ήμουν κι εγώ ο εαυτός μου και σίγουρη ότι δεν είναι για μένα και φτάνω στο τώρα... όπου μου ξέρω ότι είναι τόσο ξεχωριστός για μένα γιατί είναι η πρώτη φορά που γνώρισα κάποιον εξαρχής με τις αδυναμίες του και μπόρεσα να τον αγαπήσω και σε βάθος χρόνου με έκανε να τον θαυμάσω, να δυναμώνουν αυτά που νιώθω... Αλλά, υπάρχει ένα αλλά, δεν είμαι η μία γι' αυτόν. Δεν είναι κάτι για το οποίο κατηγορείς κάποιον, αλλά το βρίσκω τόσο άδικο να νιώθω ότι ταιριάζουμε τόσο. Ότι έχουμε την φοβερή επικοινωνιακή χημεία, να μου εμπνέει τόση τρυφερότητα και να το βλέπω μόνο εγώ... μήπως είναι μόνο η ιδέα μου; :/