Η συμβίωση θέλει παιχνίδια κοπελιά, θέλει κόλπα, θέλει ευρηματικότητα, υπομονή, θέλει το Θεό-βοηθό. Το ζήτημά σου είναι ότι βλέπεις όλα αυτά μάλλον δε σε ψυχαγωγούν, αλλά σε ψυχοφθείρουν, όταν ο καλός σου είναι χαμένος στην κοσμάάάρα του... Αν μπορείς δες το αλλιώς, πιο χαλαρά. Αν όχι, απάντησέ μου σε παρακαλώ στην ερώτηση: εσύ τί θες από έναν ανθρωπο που αδιαφορεί, σου φέρεται απότομα, σκατά, ζορίζεται γενικώς και τον χαρακτηρίζεις συναισθηματικά ανάπηρο? Μήπως σου αξίζει κάτι καλύτερο?Με συμπάθειαΠαθούσα και Μαθούσα
8.11.2015 | 16:31
Μονο ετσι ξυπνας? Εισαι πολυ λαθος
Με το συντροφο μου(συζουμε χρονια)ειχαμε περασει μια περιοδο ασχημη με γκρινιες ,απομακρυνση,χωρις σεξ για μηνες.Ειχα πολυ αναγκη να παμε ενα τριημερο καπου και του το προτεινα,πιστευα θα μας βοηθουσε.Μου αρνηθηκε και μαλιστα με πολυ αποτομο τροπο.Τον παρακαλεσα,του εξηγησα,τιποτα.Ενιωθα να πνιγομαι και αποφασισα να φυγω μονη μου,πηγα σε μια φιλη μου σε αλλη πολη.Ο συντροφος μου εδειξε να μην εχει προβλημα.Τη δευτερη μερα ομως αρχισε τα περιεργα τηλεφωνα ,τις κατηγοριες οτι τον παρατησα,ηταν σχεδον τρομακτικος οπως μιλαγε.Αναστατωσε ακομα και τους γονεις μου.Γυρισα πισω αρον αρον.Καβγαδισαμε ,φιλιωσαμε και τις επομενες μερες καναμε οσο σεξ δεν ειχαμε κανει ενα εξαμηνο.Περασε ενας μηνας ακομη,γυρισαμε στε παλια.Αδιαφορια, του μιλαω και με το ζορι απαντα, γραψιμο σε ολους τους τομεις,αποτομη συμπεριφορα,γενικως σκατα.Τα νευρα μου,δεν ειμαι διατεθειμενη να κανω μια ζωη παιχνιδακια για να μου δινει σημασια,δεν ειμαι τετοιος τυπος,συντροφικοτητα,δεν του λεει τιποτα η λεξη,συναισθηματικα αναπηρος ειναι?
2
