ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτές είναι οι δύο λέξεις που χαρακτηρίζουν την ζωή μου μέχρι τώρα.Δυστυχία γιατί είμαι υπέρευαίσθητη και με πληγώνουν οι πάντες και τα πάντα.Δεν θυμάμαι ούτε ένα ασημανατο χαζό γεγονός που στον καθένα αν συνέβαινε θα περνούσε απαρατήρητο,που να μην με έκανε να κλάψω.Έχω βαρεθεί τον εαυτό μου.Είμαι καταθλιπτική. Και είναι κληρονομικο και δεν ξέρω αν μπορώ να το ξεπεράσω. Αυτό κι αν με θλιβει....Έχω φτάσει μέχρι και στην απόπειρα αυτοκτονίας.Τώρα δεν έχω αυτοκτονικές τάσεις αλλά αυτό καταστροφικές ναι.Τώρα σχετικά με την μοναξιά.Δεν έχω φίλους μονο μια φίλη που μένει πολύμακριά. Ζω σε ένα μικρό χωριό που δεν έχεις που να πας.Είμαι κλεισμένη μέσα στο σπίτι οοολη μέρα.Θα τρελαθω...Αλλά κι έξω να βγω είμαι κοινωνιοφοβικη και δεν μπορώ να έχω παρέα ούτε να βρω....Και ντρέπομαι και για την εμφάνιση μου...Με αποτέλεσμα να περναω χάλια...Μάλλον ή κατάθλιψη μου ξανά χτυπά την πόρτα