ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα σχέση με ένα παιδί σχεδόν 2 χρόνιά. Ήταν η πρώτη μου ολοκληρωμένη σχέση και ένιωσα πράγματα που δεν είχα ξανανιώσει. Αν και πολύ φοβούνται να το πουν ή το λενε χωρις να το νιώθουν, εγώ τον αγάπησα πραγματικά. Ένιωθα οτι ήταν ο ανθρωπός μου. Φοβόμουν για αυτόν και κάθε μέρα προσευχόμουν να είναι καλά. Με έκανε να γελάω και παρ'ολο που ήταν κλειστός χαρακτήρας, το ένιωθα οτι ήμουν σημαντική για αυτόν..Ήταν απο την Κρήτη και μαζί με αυτόν, αγάπησα την κουλτούρα του και τις παραδόσεις του. Δυστυχώς ή ευτυχώς όλα καποτε τελειώνουν και συνηθως με άσχημο τροπο.Ετσι εγινε και με εμενα. Με απάτησε...Αυτή ειναι η μόδα της εποχής άλλωστε! Χρειάστηκαν 3 ολοκληρα χρόνια να περάσουν για να μπορέσω να κοιταω φωτογραφίες μας και να μην κλαίω. Τα βρήκα με τον εαυτό μου. Όσους ομως γνωρισα μετά απο αυτόν, δεν με εκαναν να νιώσω έτσι.Άλλωστε καμία απο αυτές τις σχέσεις δεν κρατησε και ιδιαίτερα. Επιπόλαια συναισθηματα και επιπόλαιες σχέσεις. Μετά απο 3 χρόνια λοιπόν, νιώθω πιο μόνη απο ποτέ και βλέπω οτι το να βρεις τον ανθρωπό σου και την πραγματική αγάπη είναι υπερβολικά δύσκολο.Άραγε υπάρχει κανείς άλλος που να νιώθει όπως εγω;;;