ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...μ' έχεις κουράσει. Ξέρω ότι όποιος τριγυρνάει με ένα καλασνικοφ στο χέρι και για να γαζωσει όποιον βρει μπροστά του ευχαριστιεται ν' ακουει παραιτημένους από την ελπίδα ανθρώπους, αλλά μα την (ακίνδυνη για τους γυρω μου) πίστη μου, this is my life, this sorry world.Τις προάλλες έβλεπα τη θάλασσα να ξεβραζει ανθρώπους λες κι είναι ψεύτικοι. Μόνο μέσω τηλεόρασης! Πού να 'μουν κι εκεί δίπλα δηλαδή, δε θα μου 'χαν μείνει μάτια για να κλάψω...Τώρα βλέπω το Παρίσι. Το Παρίσι, που θα πήγαινα πέρσι αλλά είχα εξεταστική, που είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα πάω φέτος τα Χριστούγεννα -γιατί όχι ρε γμτ;Βλέπω κι αυτούς που τη γλίτωσαν απ' την θάλασσα κι αναρωτιέμαι αν είναι όντως πιο τυχεροί απ' τους άλλους. Αναρωτιέμαι ποια θα 'ναι η μοίρα τους τώρα. Βλέπω τη χώρα μου στον κόσμο της, να κοιτα μόνο την οικονομική κρίση και να αποφασίζει ότι είναι κι ανθρωπιστική μόνο αφότου φανούν στον ορίζοντα οι πρώτοι νεκροί. Κλαίω και κλαιγομαι, και ζητάω συγνώμη σ' όλους τους γύρω μου που δε κάνω πολλά για να τον αλλάξω αυτό τον διαλυμένο τον πλανήτη στον οποίο ζούμε και σκοτώνουμε και πεθαίνουμε κάθε μέρα. Βλέπω τα χάλια μας ρε φίλε, και το ξέρω ότι θα μου περάσει και δε θα τα βλέπω όλα μαύρα για πάντα, αλλά για την ώρα, σχεδόν όλα ΕΙΝΑΙ μαύρα.