ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

που ποτέ δεν μπορούσε να πει φωναχτά την άποψη του για κάτι. Θες γιατί πάντα νόμιζα ότι δεν είχα τα σωστά επιχειρήματα, θες γιατί φορβόμουν ότι ο άλλος έχει καλύτερη απάντηση απ την δική μου, θες γιατί φοβάμαι ότι αν δείξω ότι "Όχι δεν συμφωνώ μαζί σου" σε κάποιον που νοιάζομαι θα τον χάσω απ την ζωή μου; Έρχομαι σήμερα, λέω πρώτη φορά ίσως την άποψη μου για την όλη κατάσταση του Παρισιού σε μια επι πολλά έτη φίλη μου. (η οποία άποψη δεν έλεγε ούτε για θεωρίες συνωμοσίας ούτε "οι πρόσφυγες φταίνε". Ήταν μια άποψη για το Pray του καθένος. Είμαι ένα άτομο που σιγουρα δεν χαρακτηρίζεις ως θρησκόληπτο. Πιστεύω λοιπόν ότι το να προσεύχεσαι γι αυτούς τους ανθρώπους είναι ειρωνεία. Αλλά δεν θέλω να θίξω αυτό το θέμα.) Αυτή η πολλών ετων φίλη, και όσο καιρό την ξέρω καθόλου θρησκόληπτη επίσης, μετά απο πολλές προσευχές μάλλον που έριξε, θίχτηκε και λέει ότι τόσα χρόνια που με ξέρει οι απόψεις μου δεν ήταν έτσι. Έχω αλλάξει, λέει. Σιχαίνεται κάθε άποψη μου τον τελευταίο καιρό, λέει. Και εδώ είναι που καταλαβαίνω ότι με το να φοβάμαι να της εναντιωθώ τόσα χρόνια για το οτιδηποτε, δεν με ξερει καθόλου. Είμαστε τελικά τόσο διαφορετικές. Με το να κρύβομαι συνέχεια κορόιδευα και τον εαυτο μου ότι "έλα μωρέ μη τσακωθείς αστο να περάσει, απλά πες ναι".. και αυτό έκανα. Έλεγα Ναι. Και αυτό πέρναγε. Και ήταν όλα καλά. Την θεωρώ γενικά πολύ κοντά μου. Παρ'ολο που ειμαι ενας ανθρωπος που δεν ανοιγεται ευκολα, παρ'ολο που κρατάω πολλά πραγματα για τον εαυτό μου και δεν ξερει πολλά για μενα. Την θεωρούσα κοντά μου. Αλλά είναι τόσο μακριά...