ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θυμάμαι που μου το είχες προτείνει κάποτε. Δυστυχώς, δε μπορέσαμε. Με άφησες, αφού προσπάθησες να μου καταστρέψεις τη ζωή, με τις εντολές, τις προτροπές και τα δασκαλέματα κάποιων άλλων. Κι ας σε είχα αγαπήσει, κι ας είχα επιλέξει να πιστέψω τα ψέμματά σου, κι ας είχα θελήσει να ζήσω το παραμύθι σου.Η "προφητεία" μου βγήκε αληθινή. Σε ξαναβρήκα τυχαία, μπροστά μου. Τα στέκια μας είναι κοινά, ο τρόπος σκέψης μας, ίδιος. Χαιρόμασταν με τα ίδια απλά πράγματα, στενοχωριόμασταν με τα ίδια... Εκτός αν όλα σου ήταν ψέμματα, λόγια, κόσμος, ψυχή...Σε είδα χθες, πάλι ντυμένη στα μαύρα, το δικό μου αγαπημένο χρώμα. Το απόγευμα με την παρέα σου. Έτσι όπως το πας, θα μισήσω μέχρι και το αγαπημένο μου χρώμα, στο τέλος. Μου άρεσε το κραγιόν που φορούσες, αν και για μένα ποτέ δεν έβαλες... Ήταν και η ---ούλα μαζί σου, αν και δεν μου την έδειξες, έχω ακούσει γι' αυτήν. Και τα παιδιά. Ελπίζω να σε κάνει χαρούμενη αυτός. Εγώ δε μπόρεσα. Ούτε μου έδωσες ποτέ την ευκαιρία. Ποτέ μην κάνεις σε άλλον άνθρωπο αυτό που έκανες σε μένα. Αφού θέλεις να παίζεις ρόλους, τουλάχιστον με αυτόν, παίξε έναν όμορφο και φόρα ευχάριστο προσωπείο.Δεν ξέρω αν πήγατε τελικά στο λούνα παρκ, στο εμπορικό, ή στο σινεμά για ταινία... Φωνή δε μου έβγαινε, μα ούτε μπορούσα ούτε θα ήθελα, να σου μιλήσω. Ήθελα να θυμηθείς πως κάποτε, μια φορά που κρατιόμασταν χέρι χέρι και περπατούσαμε μαζί, μου είχες προτείνει να πηγαίναμε εμείς, μαζί, εκεί, παρέα. Ήθελα να σου πω, να πάμε... Περίμενα να ξαναρθείς, περίμενα να πάμε... Όμως δεν ξαναήρθες. Και εντωμεταξύ, έμαθα τα πάντα.Δεν θέλησα να σου μιλήσω χθες, δε μπόρεσα. Δάκρυσα μόνο για μια στιγμή, τα δάκρυά μου έχουν προ πολλού στερέψει... Ήθελα να κλάψω σαν μικρό παιδί που του σπάσαν το παιχνίδι του και του το πήρε άλλος, κι ας ήμουν μέσα σε κόσμο κι ας σε έκανα να νομίσεις, πως ήμουν κακός, πριν χωρίσουμε. Είμαι τόσο αηδιαστικά και αυτοκαταστροφικά καλός, που ούτε τον εαυτό μου δε μπορώ να προστατέψω, ούτε ένα ντεμέκ κακό ρολάκι δε μπορώ να υποδυθώ. Εσύ ευτυχώς, έχεις πηγαίο ταλέντο, δε χρειάζεται να προσποιηθείς. Με έκαψες ζωντανό, όχι μόνο με πόνο, αλλά και με πόθο. Κι αυτό είναι χειρότερο. Μου έδωσες μια γουλιά κρύο νερό ακριβώς όταν την είχα ανάγκη και "πέθαινα" από τη "δίψα", και με πέταξες 7 χρόνια στην έρημο, τα πάντα καίνε και δε βρίσκω το τέλος της πουθενά. Όσο νερό από αλλού κι αν πιω, διψάω περισσότερο για το δικό σου, αντί να σβήσει η "δίψα" μου, δυναμώνει. Πονάω και ποθώ, μακάρι να μισούσα...Εγώ που συμβουλεύω άλλους να παλεύουν με το δικό τους πόνο και τις ασχήμιες της ζωής, που τιθάσσευσα τον εαυτό μου, που πάλαιψα με δαίμονες και γύρισα πίσω νικητής, έχω ήδη χάσει... Από σένα. Όχι, εξαιτίας σου, ήθελα να πω. Ο κύβος ερρίφθη. Και δε μπορώ να σε έχω, ούτε σε παράλληλη διάσταση. Τουλάχιστον, σε παρακαλώ, ναι, σε ΠΑΡΑΚΑΛΩ, σε κανέναν άλλο να μην κάνεις αυτά που έκανες σε μένα. Και αυτό το παιδί να του φέρεσαι όμορφα, ακριβώς όπως θα ήθελες να φέρονται κι οι άλλοι σε σένα. Αυτό που έκανες ήταν έγκλημα. Δεν θέλω κάτι τόσο όμορφο, κάτι που αγάπησα, να κάνει τέτοιες και τόσο μεγάλες αδικίες.Δάσκαλος που εδίδασκα και νόμο δεν εκράττω... Ούτε για μαθητευόμενος δεν κάνω τελικά. Ήρθες και γκρέμισες τον κόσμο μου, αφού πρώτα μου τον ανέστησες... Γιατί; Γιατί... Γιατί