ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να σου πω και κατι; Επειδη ειμαι αλλοπροσαλλη και ποτε δεν το αρνηθηκα. Δε ξερω τι σε κραταει πισω, δε ξερω αν ειμαι εγω η αν ειναι κατι στη δικη σου ζωη. Δε ξερω πολλα για σενα δυστυχως. Ξερω ομως οτι δεν υπαρχει τιποτα που να μη μπορουσα να αντεξω. Ξερω οτι χανω στιγμες απο τη ζωη σου. Αν ο λογος ειναι επειδη δεν νιωθεις τιποτα για μενα, να το δεχτω, αλλα δε δεχομαι κανεναν αλλο λογο. Μα κανεναν. Κανενας και καμια πληροφορια δε θα μπορουσε να με κρατησει μακρια σου. Οσο κι αν πληγωθω και να πονεσω δε με νοιαζει. Ακομα κι αν εισαι σχιζοφρενης, ακομα κι αν εισαι καταθλιπτικος, ακομα κι αν παιρνεις φαρμακα, ακομα κι αν τα βραδια μεταμορφωνεσαι σε λυκανθρωπο, ακομα κι αν πουν πως εισαι σηριαλ κιλερ (εγω δε θα τους πιστεψω γιατι ξερω οτι εισαι ψυχη), δε με νοιαζει. Σε αγαπω. Και μπορω να αντεξω τα παντα για λιγες στιγμες μαζι σου. Κι ας πονεσω χιλιες φορες μετα οταν θα σε χασω. Γιατι ολα τα ωραια καποτε τελειωνουν. Δε με νοιαζει. Για λιγες στιγμες αληθινες μαζι σου θα δινα ολα τα σιγουρα μου (κλεμμενο αλλα καλο). Για να σε ακουσω ξανα και να σου μιλησω. Για να σε κοιταξω στα ματια. Δε ξερω τι με επιασε αλλα ο,τι λεω, οσο συναισθηματικα φορτισμενο και να φαινεται, το εννοω. Ειμαι καταραμενη να μη σε εχω ποτε και οσο περνανε τα χρονια να γινομαι εσυ, να σου μοιαζω περισσοτερο. Δε γινεται αυτο. Δεν αντεχω το βαρος των συναισθηματων μου.