ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 22 χρονών . Τους τελευταίους 8 μήνες βίωσα καταστάσεις άγχους και στεναχώριας . Τον Μάρτιο έφυγα από την πόλη που σπούδαζα γι ανα πραγματοποιήσω την πτυχιακή μου στην πόλη από όπου κατάγομαι . Έφυγα έχοντας την πρώτη μου ερωτική απογοήτευση . Πρώτη φορά βρέθηκα στα πατώματα για κάποιον και ήταν πραγματικά σαν κεραυνός, δεν ήταν σχέση . Ήταν απλά μερικές μέρες με κάποιον που αισθάνθηκα διαφορετικά και λόγω πολλών παραμέτρων δεν προχώρησε. Αλλα δεν είναι αυτό το θέμα. Φευγοντας κατέληξα σε ένα εργασιακό περιβάλλον άρρωστο . Παράλογες απαιτήσεις , υποκρισία . Ένας από τους ανωτέρους μου έδειξε ερωτικό ενδιαφέρον . Με παιρνούσε 8 χρόνια και οσονούπω θα παντρευόταν . Μου άρεζε , με ενδιέφερε μέχρι την στιγμή που έμαθα για τον γάμο . Μετά προσπάθησα να το κρατήσω στο φιλικό...για να μην τα πολυλογώ ο τύπος εδωσε πόνο. Εκτός από τα καθημερινά κοσμητικά επίθετα που μου εξαπέλυε ,ασκούσε τον ορισμό του ψυχολογικού πολέμου...μια κλαιγόταν μία με μείωνε . Με αποθάρρυνε τόσο σε εργασιακό όσο και σε προσωπικό επίπεδο . Εν τέλη και μετά από την ψυχρή και απόμακρη στάση που κρατούσα με άφησε στην ησυχία μου μετά από 4 μήνες με μία μικρή εξαίρεση όπου τον 6 μήνα 3 μέρες πριν τον γάμο του μου ζήτησε να συναντηθούμε . Δεν απάντησα καν στο μήνυμα με το οποίο μου ζήτησε να συναντηθούμε και το οποίο έστειλε 3 φορές ούτε και στις κλήσεις του την μέρα που είχε θέσει μόνος του ως μέρα συνάντησης . Σε όλο αυτό το διάστημα είχα αναπτύξει σχέση με ένα παιδί από την πόλη που σπούδαζα. Τον ήξερα καθώς απο τότε που γνωριστήκαμε, έχει περάσει πλέον 1 χρόνος, γίναμε το γνωστό πλέον friends with benefits.Όταν ξεκίνησα να το βλέπω πιο σοβαρά φοβήθηκα . Δεν ήθελα να τον χρησιμοποιήσω σαν άγκυρα για να ξεπεράσω τον προηγούμενο . Τραβήχτηκα . Σιγά σιγά όμως τον ερωτεύτηκα . Και δεν ήταν από τους έρωτες τους κεραυνοβόλους..ήταν αυτός που χρειάστηκε χρόνο . Όλα μαζί του ήταν δύσκολα. Λίγος ο χρόνο καθώς δουλευε 12 ώρες την μέρα και είχε φτάσει και στοπτυχίο , κλειστός άνθρωπος με πολλές ιδιαιτερότητες. Εγώ ήμουν στην χειρότερη φάση. Αγχος λόγο πυχιακής , στεναχώρια λόγο του άσχημου κλίματος , στο σπίτι με τους γονείς συνέχεια καβγάδες , οι παρέες μου όλες στην πόλη που άφησα . Πρώτη φορά αισθάνθηκα άσχημα την μοναξιά. Ποτέ δεν είχα πολλούς φίλους ούτε είχα πρόβλημα να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου αλλά πλέον δεν ήμουν καλά. Γυρνούσα από τον χώρο όπου πραγματοποιούσα την πτυχιακή μου και κοιμόμουν . Δεν έβγαινα-δεν είχα και ιδιαίτερο κόσμο να βγω και να περάσω όμορφα και το αγόρι μου ήταν και αυτός σε άσχημη φάση , δεν είχα κάποια στήριξη ούτε απο κει. Παρολαυτά δεν ξερω πως συνέβη αλλά τον αγάπησα. Χωρίς να μου δώσει σχεδόν τπτ. Πριν ένα μήνα με χώρησε. Καθώς όμως σε όλη τν διάρκεια της σχέσης βίωνα στενάχωρα συναισθήματα αφού μου έλειπε δεν είχα να πάω πιο κάτω κι έτσι ευτυχώς δεν χειροτέρεψα ψυχολογικά.Ακόμα δεν τον έχω ξεπεράσει, υπάρχουν μέρες που με παίρνει πολύ από κάτω. Από τον οκτώμβρη έχω επιστρέψει στην πόλη όπου σπουδάζω αφού τελείωσα με την πτυχιακή. Όσον αφορά λοιπόν τις παρέες μου αυτός ο τομέας έχιε βελτιωθεί . Σε όλο αυτό το χρονικό διαστημα έχασα γύρω στα 7 κιλά αφού γενικά κοιμόμουν και δεν έτρωγα φανατικά. Δεν ήμουν ποτέ πέρα ή κάτω από το κανονικό, 1.73, 60kg . Πάντοτε ασχολούμουν με κάτι σε αθλητισμό .Η μητέρα μου μου λέει συνέχεια ότι πλέον δεν είμαι θηλυκή και ότι δεν θα με θέλει κανείς και άλλα τέτοια τραγικά που τα γράφω και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.Επίσης τα μαλλιά μου πέφτουν σαν τρελά και όχι εποχιακά αλλά εδώ και 10 μήνες περίπου και με σώζει το γεγονός ότι έχω αφάνα .Είμαι μόνιμα κουρασμένη και με παίρνει από κάτω .Που και που έχω αρρυθμίες Οι αιματολογικές μου εξετάσεις έιναι καλές . Δεν ξέρω όμως που να πάω ώστε να αντιμετωπίσω την γρήγορη και εντονη απώλεια βάρους , την απώλεια μαλλιών και την κόπωση. Ψυχολόγο ? Ψυχίατρο? Ο διατροφολόγος είναι αρκετός? Πλέον έχω κανονική όρεξη...αλλά φοβάμαι ότι και να μην είναι κανονική δεν θα μπορέσω να το καταλάβω. Γενικά ..είμαι αρκετά χαμένη σε πολλά πράγματα .