ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες τελικά δε βγήκα παρά μόνο για να πάρω ποτό. Κλειδώθηκα, ήπια λες κ ήθελα να σπάσω ρεκόρ, κοιμήθηκα ήσυχα κ ξύπνησα το μεσημέρι, το ίδιο δυστυχισμένη με πριν. Επίσης ξέρασα! Ως τώρα δε με κατάλαβε κανείς... νομίζω. :)Όταν γνωριστήκαμε, με τα όσα μου έδειχνες, αναρωτιόμουν... υπάρχει στ' αλήθεια άνθρωπος που αγαπάει τόσο; Τέτοια αγάπη... που δεν μπορείς να την αρνηθείς... την ήθελα δική μου!Είπα να δώσω την ευκαιρία, γιατί με διεκδικούσες κ στεναχωριόσουν όσο ήμουν ψυχρή. Έκανα χώρο μέσα μου για σένα, έδωσα παραπάνω απ'όσα διέθετα συναισθηματικά, προσπάθησα να γίνω αυτό που νόμιζα πως ήθελες, να μη σε ταλαιπωρώ με τις παραξενιές μου (όχι πάντα επιτυχώς, οκ!)... Παραμέλησα την υγεία μου... παραμέρισα την αξιοπρέπειά μου κ έκανα υπομονή κ κόπο για να βρεθώ κοντά σου... Ένα ευχαριστώ ήθελα μόνο, την ελάχιστη εκτίμησή σου. Να ανέβω λίγο στα μάτια σου ρε γαμώτο.Τόσα πολλά γλυκά πράγματα που μου είχες πει και με "κατάφερες", τότε στην αρχή... τα πήρες όλα πίσω τώρα στο τέλος, σε δυο στιγμές. Δε με έχεις πονέσει ποτέ τόσο πολύ. Το ξέρεις κ εσύ, εκείνα τα όμορφα λόγια σου ήταν αέρας... γιατί μάτια μου, τέτοια αισθήματα, όταν υπάρχουν, δε σβήνονται εύκολα... δε σβήνονται ούτε δύσκολα. Δε σβήνονται έτσι.Σήμερα μου λείπεις κ είμαι σίγουρη πως είναι εντελώς μονόπλευρο. Έχω έναν κόμπο στο λαιμό κ μόνιμο πόνο στην καρδιά. Δεν τρώω γιατί χάλασα το στομάχι μου... δε μιλάω, δε χαμογελάω. Δακρύζω πού κ πού. Βλέπω όμως την αλήθεια. Αυτό που μου λείπει ήταν μόνο η "βιτρίνα" σου. Αυτό πείστηκα πως χρειαζόμουν, αυτό αγάπησα κ αγαπώ. Ελπίζω να μην έχεις τύψεις - δεν είσαι άλλωστε κ τέτοιος τύπος. Χαίρομαι που ξέρεις πώς να μην πονάς. Μόνο εγώ φταίω, στην τελική, που σε πίστεψα... κ έπεσα με τα μούτρα. Γεια σου.