ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το καλοκαίρι έχασα τη μητέρα μου και αυτό με πόνεσε και συνεχίζει να με πονάει πολύ.Δε πιστεύω ότι θα μπορέσω ποτέ να το ξεπεράσω,απλά θα μάθω να ζω με αυτό.Σε όλο αυτό το δύσκολο διάστημα έχω δίπλα μου τη κολλητή μου.Της φέρομαι τόσο απαίσια όμως...και ενώ το ξέρω και λέω να το σταματήσω,της φέρομαι το ίδιο άσχημα κάθε φορά.Δε ξέρω γιατί...σκέφτομαι μήπως νιώθω τόσο άνετα μαζί της που αφήνω το θυμό μου,για το γεγονός ότι δεν έχω την μητέρα μου πια εδώ,να ξεσπάει πάνω της.Ειλικρινά,ώρες ώρες είμαι τόσο άδικη μαζί της που κι εγώ απορώ γιατί συνεχίζει να έρχεται κάθε φορά που τη ζητάω.Θα μου πείτε τώρα ότι είμαι σε άσχημη φάση και δικαιολογείται η συμπεριφορά μου,αλλά αυτό είναι το θέμα...δεν θέλω να είμαι πια σε αυτή την φάση!Θέλω να προχωρήσω..το έχω ανάγκη να προχωρήσω.Δε θέλω να τη χάσω επειδή είμαι τόσο ανώριμη που δε μπορώ να συμπεριφερθώ σαν ενήλικη και να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου.Την βλέπω κάθε φορά που πληγώνεται από διάφορες βλακείες που της λέω,αλλά δε μιλάει γιατί ξέρει ότι είμαι σκ@τά.Θέλω να τραβήξω τον εαυτό μου από αυτόν το βούρκο...Εκείνη είναι από τα λίγα δικά μου άτομα που μου έχουν απομείνει.Ελπίζω να συνέλθω σύντομα.