ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας...Είμαι 25 ετών,απόφοιτη του ΠΑΠΕΙ και τώρα στο μεταπτυχιακό...Ταυτόχρονα εργάζομαι καθώς μένω μόνη μου και έπρεπε να αρχίσω να συντηρούμαι χωρίς την βοήθεια των γονιών μου οι οποίοι είναι υπέροχοι...Αλλά..Υπάρχει ένα τεράστιο αλλά..Ενώ είναι οι πιο υπέροχοι γονείς του κόσμου αυτό το μόνιμο άγχος για το πότε θα βρω μια "καλή" δουλειά (δουλεύω σε καφέ) και πως πρέπει να κυνηγάω καθετι που έχει να κάνει με το Δημόσιο με σκοτώνει..Δεν θέλω καν να φαντάζομαι ότι η μόνη ελπίδα για να επιζήσω στο μέλλον είναι να δουλέψω στο Δημόσιο αλλιώς θα είμαι δυστυχισμένη και άπορη..Έχουμε. όνειρα γαμώτο και θα τα καταφέρουμε!!Ουφ ευχαριστώ...