Κοπελιά, μίλα της! Κι αν δεν θέλει να σε ακούσει, γράψε της τα. Χωρίς πείσμα και κακή προαίρεση βέβαια. Μίλα της ειλικρινά και ανοιχτά, ότι στενοχωριέσαι να βλέπεις να την εκμεταλλεύονται και ότι χάνει πολύτιμο χρόνο με αυτόν. Τουλάχιστον έτσι, θα ξέρεις ότι δεν εθελοτυφλείς, ότι προσπαθείς να την βοηθήσεις. Ναι, θα ακουστεί εγωιστικό, αλλά όταν άτομο που μας ενδιαφέρει πολύ, ακολουθεί τακτική αυτοκαταστροφής και δεν παίρνει από λόγια, με τον τρόπο του μας τραβάει κι εμάς μαζί του. Περνάω την ίδια περίπτωση, με μόνες διαφορές ότι εγώ μιλάω συνέχεια στην κοπέλα για τον τύπο που την εκμεταλλεύεται (δεν μπορείτε να φανταστείτε το μέγεθος της κοροϊδίας) κι εκείνη (κάνει πως) με ακούει. Ξέρω ότι δεν ακούει και τα 10 πράγματα που θα πω, αλλά έστω το 1 που θα της εντυπωθεί, εμένα μου φτάνει. Μίλα της και πες της επίσης ότι θα είσαι δίπλα της. Πρέπει να το ακούσει κι αυτό.
10.12.2015 | 04:23
Πως πρέπει να φερθώ σε μια τέτοια κατάσταση;
Είναι μια φίλη μου η οποία είχε κάνει σχέση με έναν παράνομο μετανάστη, τρελή κ παλαβή, ερωτευμένη ακόμη και σήμερα. Όσο τα είχαν (κρυφά βέβαια) μου περνούσε απο το μυαλό πως ο νούς του έτρεχε πως να την εκμεταλευτεί, αφού αρκετές φορές μου είχε πει πως του έδινε λεφτά, εισιτήρια, καφέδες και γενικά ότι μικροέξοδα χρειαζόταν αλλά δεν είπα κάτι, αφού το ήθελε πολύ να τον κερνάει χωρίς καν να της το ζητήσει. Κάποια στιγμή της ζήτησε ένα μεγάλο ποσό το οποίο δεν μπορούσε να του δώσει καθώς τα χρήματά της ήταν των γονιών και όχι απο διαχείρηση δική της,(η οικογένειά της και είναι άνετα οικονομικά, αλλά η ίδια άνεργη)Κάποια στιγμή πριν κάποιους μήνες έφυγε χωρίς να της πει τίποτα και πήγε σε άλλη χώρα. Η φίλη μαράζωσε. Αυτός είχε εξαφανιστεί, αλλά με κάποιον τρόπο κατάφερε να τον βρεί και να επικοινωνήσουν. Σαν δικαιολογία για΄τι έφυγε χωρίς να πει τίποτα είπε πως δεν ήθελε να τη στενοχωρήσει και αυτή το πίστεψε.Άρχισα να βεβαιώνομαι πως αυτός την κορόιδευε και ήθελε μόνο να της πάρει λεφτά. Δεν έλεγα τίποτα επειδή με πρόλαβε μια άλλη κοινή μας φίλη να το ξεστομίσει και την αποφεύγει απο τότε καθώς μου είπε πως δεν θέλει να τη βλέπει ευτυχισμένη γι'αυτό τα λέει αυτά.Της έχω κάνει συζήτηση για πως το βλέπω, πως εαν ήθελε πραγματικά θα έκανε κάτι κλπ αλλά δεν καταλαβαίνει απο το ένα αφτι μπαίνουν απο το άλλο βγαίνουν. Προσπαθούσα να είμαι όσο πιο αμέτοχη και ουδέτερη στο θέμα λέγοντάς της να κάνει ότι καταλαβαίνει, υπενθυμίζοντάς της ταυτόχρονα κάποιες συμπεριφορές που είχε αυτός μήπως ξυπνήσει και δει την αλήθεια αλλά μάταια.Πλέον, ότι χαρτζηλίκι έχει, το στέλνει σ'αυτόν καθως της έδωσε και τη διεύθυνση στη χώρα που είναι. Του δίνει λεφτά και καλά για να τον βοηθήσει να βγάζει εισιτήρια να έρθει και όλο τα τρώει, τη μια της λέει δε μπόρεσα, την άλλη ότι είχα δουλειές και έχουν περάσει 6 μήνες που τη δουλεύει έτσι. ΚΑι συνεχίζει να του στέλνει πάλι λεφτά.Πλέον το θέμα έχει προχωρήσει πολύ και θέλει να πάει να τον βρεί, να τα αφήσει όλα, να παντρευτούνε και να ζήσουνε μαζί. ΟΙ δικοί της την κατάλαβαν και της έχουν κόψει τα λεφτά, δεν της δίνουν πια στο χέρι παρα μόνο της αγοράζουν ότι θέλει. Βρήκε μια ημιαπασχόληση και παίρνει 200€ και του τα δίνει όλα.Αυτός συνεχίζει να τη κοροιδεύει αφού της παίρνει έστω και απο μακριά χρήματα, και της λέει πως δεν είναι ανάγκη να πάει ότι την αγαπάει απλά σκέφτεται την ίδια, βλακείες κ ψέματα δλδ για να μην την έχει στο κεφάλι του. Τόσα λεφτά της πήρε, τώρα τη λυπήθηκε; Λοιπόν όλοι το βλέπουμε, κάποιοι μίλησαν και δεν τους μιλάει πια. Δεν μπορούμε να της πούμε τίποτα, καθώς πιστεύει πως ο έρωτάς της είναι μοναδικός. Όλοι βλέπουμε πως την κοροιδεύει καθαρά για τα χρήματα.ΠΛέον κάνει τρέλες γι'αυτόν τον άνθρωπο που δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες. Πως να τη ξυπνήσουμε; Να την αφήσουμε αφού δεν δέχεται κουβέντα και κλάιει μόλις της λέμε κάτι κακό; Να της πούμε ότι δεν την αγαπάει και τη κοροιδεύει κατάμουτρα όλοι μαζί; Να ενημερώσω τους δικούς της που πάει τα χρήματα που τους παίρνει λέγοντας πως τα θέλει για να πάει σε μια σχολή; (το σκέφτηκα αλλά δεν νομ΄ζιω πως θα το κάνω να πω τους δικούς της) Μεγάλη κοπέλα είναι 29 χρονών, αν ηταν μικρη οκ αλλά δεν είναι. Εαν της τα πω και τη ξυπνήσω θα τη βοηθήσω, αλλά κινδυνεύω να μη μου ξανα μιλήσει. Αλλά και έτσι δε μπορώ να τη βλέπω. Τι κάνω λοιπόν παιδιά; Πως το αντιμετωπίζω απο εδώ και στο εξής;Προσπαθώ να την ξυπνήσω με το ζόρι, να την πείσω πως την κοροιδεύει; ΚΙνδυνεύω να φάω κι εγώ άκυρο, αλλά σε βάθος χρόνου θα καταλάβει ότι ήθελα το καλό της;Ή την αφήνω να κάνει ότι θέλει μένοντας αμέτοχη αφού βλέπω πως το ευχαριστιέται όλο αυτό, περιμένοντας τη μέρα που θα φάει το κεφάλι της και θα το καταλάβει μόνη της αφού έχει φάει όλα τα χρήματά της;
1