10.12.2015 | 22:37
Ολα δυσκολα στη ζωη. Και ο ερωας επισης.
Καποτε μου ειχε πει καποιος πως δεν γινεται ο ερωτας της ζωης σου να ειναι καποιος που δεν εισαι εσυ ο ερωτας της δικης του. Δεν ισχυει τελικα.Για εκεινος θα εδινα μεχρι και τη ζωη μου. Η αγαπη που του συνοψιζεται απολυτα στη φραση "τον αγαπω με ολη μου τη ψυχη". Καθε αλλο παρα τελειο θα τον βλεπατε. Ομως για μενα ειναι υπεροχος. Και εκεινος με αγαπα. Λιγοτερο. Πολυ λιγοτερο. Τοσο που δεν ειμναι ικανο να ξεπερασει ολες τις δυσκολιες και να ειναι μαζι μου. Τοσο που δεν μπορει να μου δωσει μια φυσιολογικη σχεση. Τοσο που δεν μπορει να φανταστει τη ζωη μας κοινη. Και αυτο απλα ποναει. Και εγω εφυγα να βρω καποιον να μοιραστουμε τις ζωες μας. Ομως πως να το κανω οταν αγαπω εκεινον; Οι φιλοι μου βαρεθηκαν να ακουνε, μου φωναζουν. Η δουλεια περιεργα. Η ζωη μετρια αλλα παλευω να με πεισω πως ειναι τελεια και ομορφη και πως ολα θα γινουν συντομα ροζ. Απλα ροζ.
