11.12.2015 | 20:06
Η μουσική για μερικούς είναι σαν τον αέρα.
Για να αναπνεύσεις δεν φτάνει να εισπνέεις, πρέπει να εκπνέεις κίολας. Και εγώ δεν μπορώ να εκπνεύσω λοιπόν ! Γαλόνια αέρα είναι παγιδευμένα στα πνευμόνια μου που φουσκώνουν περισσότερο μέρα με την μέρα. Σκάω ! Μαθαίνω ένα απλό τραγουδάκι και σε 5 μέρες το έχω ξεχάσει, είναι μερικές φορές που δεν μπορώ να παίξω 10 νότες στην σειρά ενώ ξέρω πως στην ουσία έχω την δυνατότητα γιατί το ίδιο κομμάτι το κατάφερα χτες! Όταν δεν βρίσκω χρόνο να αφιερώσω τρελένομαι. Έχω φτάσει στο σημείο να ακούω μόνη μου μουσική μετά από ώρα εξάσκησης και να με παίρνουν τα κλάματα . Όσο χάλια όμως κι αν νιώθω δεν πρόκειται να σταματήσω μέχρι να μάθω. Είναι αδύνατον να σταματήσω...Τι νόμιζα πως αρχίζοντας μόνη μου στα 16 θα ήταν εύκολο;You say the hill's too steep to climb,Chiding!You say you'd like to see me try,Climbing!You pick the place and I'll choose the timeAnd I'll climbThe hill in my own wayjust wait a while, for the right dayAnd as I rise above the treeline and the cloudsI look down hear the sound of the things you said today!
