14.12.2015 | 16:46
.
Αν ησουν ο καταλληλος θα κανες τα "σωστα" πραγματα για μενα.. Αν ημουν η καταλληλη θα κανα τα "σωστα" για σενα. Δε θα χρειαζοταν ουτε να σ'το ζητησω ουτε να στραβωσω. Δε θα φταναμε καν εκει. Θα προλαβαιναμε τετοιες καταστασεις. Δεν υπαρχει διαθεση προφανως. Καλως γιναν οπως γιναν τα πραγματα, ολα γιναν για καποιον λογο. Πιστευα οτι εισαι ο αντρας της ζωης μου και ηθελα με νυχια και με δοντια να γινεις. Πιστευα οτι αξιζεις. Και το οτι δεν πετυχε μεταξυ μας δε μειωνει την αξια σου. Απλα δεν ειμαστε ολοι για ολους. Ακομα κι αν πιστευα οτι μου ταιριαζεις απιστευτα, ισως δεν ταιριαζω εγω σε εσενα. Βλεπεις καμια φορα καποιοι μας φαινονται φοβεροι, αλλα αυτοι δεν εχουν την ιδια γνωμη για μας. Το ξερω γιατι το χω ζησει κι απο την αναποδη, να με εχουν θεοποιησει και να μην μπορω οσο κι αν το θελω να ανταποκριθω... Επισης, τοσον καιρο ενιωθα χαμενη, οτι δε θα γνωρισω ποτε καποιον που να πλησιαζει καν αυτο που θα ηθελα... Και μετα απο τοσο καιρο μονη, τοσο καιρο που εχω συνηθισει κι εχω καλοβολευτει στη μοναξια μου, ερχεται καποιος... Και... Δε θα μιλησω αλλο γι'αυτον. Γιατι οποτε μιλαω μετα ξενερωνω... Για να δουμε... Απλα καμια φορα ολη αυτη η μοναξια δεν πηγε χαμενη, αξιζε η αναμονη. :)