ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 3 περιπου χρόνια πλήγωσα πολύ ένα παιδί με τον οποίο ήμουν όμως πολύ ερωτευμένη και το ίδιο και εκείνος με μενα. όντας σε πολυ κακή ψυχολογικη κατάσταση όταν τον γνώρισα, παρ όλο που τον ερωτεύθηκα τον πλήγωσα και τον έχασα.. φυσικα και δεν ήθελα ουτε να τον πληγώσω ουτε να του πω ψεματα, όμως απλα συνέβη. ηταν ενα λάθος και λιγο πολυ ολοι μας κάνουμε λάθη. ωστόσο δεν μπορεσα ποτε να του ζητήσω μια ειλικρινη συγγνωμη ωστε να νιώσω καλύτερα και να μην κουβαλάω τύψεις ακόμα 3 χρόνια μετα. πλέον έχω μια υγιη σχεση εδω κ 2 χρόνια με εναν ανθρωπο που με αγαπαει γ αυτο που είμαι και ειμαι ευτιχισμενη μαζι του. ωστόσο κάτι πολλές φορες΄με γυρνάει στα παλιά, σε εκείνο το παιδί που πλήγωσα, που αμέσως μόλις έφυγε βρήκε κάποια άλλη, κάτι με τρώει..δεν μπορω να καταλαβω.. έχω μια σχεση με εναν ανθρωπο που τον αγαπώ και το πηγαίνουμε σοβαρά για το μέλλον. μαζί του έκανα μια καινούργια αρχή. δεν μου αρέσει να με τρώει το παρελθόν. το ξέρω ότι του άξιζε ένα καλύτερο μέλλον, ότι εγώ τον πλήγωσα οποτε καλυτερα να ειναι με καποια που θα τον κανει ευτιχισμενο, ωστόσο κάτι με στοιχειώνει ακόμα... μπορεί να είναι κ εγωισμός.. ότι και να ναι δεν ξερω τρόπο να το αποβάλλω :/