ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
16.12.2015 | 23:24

Καθημερινότητα και Ευτυχία

Τον τελευταίο καιρό είμαι παρά πολύ μπερδεμένη και έχω πολλά προβλήματα να λύσω. Τα περισσότερα από αυτά, ίσως και όλα, έχουν να κάνουν με τον εαυτό μου και την ψυχολογία μου. Περνώ ώρες προσπαθώντας να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου αλλά πάντα καταλήγω στο απόλυτο χάος. Βλέπετε στη δίκη μου περίπτωση η λογική παίζει το ρόλο του αντάρτη στα συναισθήματα μου. Και καθώς έχω να αντιμετωπίσω αυτό το βάρος που μου τρώει την ψυχή, κατα τη διάρκεια της ημέρας μπαίνω εδώ για να ξεχαστω. Πατάω "ταυτίζομαι" σε πολλές από τις εξομολογήσεις και με αυτό τον τροπο και εγώ νιώθω καλύτερα αλλά πιστεύω και ότι οι εξομολογούμενοι δε νιώθουν μονοι. Έτσι και σήμερα μπήκα εδώ να χαζέψω. Και διαβάζω τα μηνύματα σας και πραγματικά παρά πολλά από αυτά μου δημιουργούν ένα χαμόγελο στα χείλη από εκεί που δεν το περιμένω. Σήμερα λοιπόν μου έφτιαξε τη διάθεση το παιδί που αποκάλεσε την κοπέλα του πριγκίπισσα του (μακάρι και άλλοι να ήταν τόσο εκφραστικοί!), η κοπέλα από τη Γερμανία που μετά από δυσκολίες ειναι ευτυχισμένη με τα φετινά Χριστούγεννα (καθώς περπατάς στο Αμβουργο να μας σκέφτεσαι και εμάς εδώ πίσω!) και η άλλη περίπτωση που κάποιος γείτονας έβαζε σκούπα τα μεσάνυχτα (εντάξει νομίζω πως η δίκη σου διάθεση δεν ανέβηκε από αυτό αλλά μέσα σε όλες τις εξομολογήσεις με αγάπες και προβλήματα αυτό το μήνυμα μ'εκανα και χαμογέλασα). Τελικά παιδιά η ζωή ειναι στιγμές. Και δυστυχώς η ζωή περνάει πολύ γρήγορα.... Νομίζω λοιπόν ότι πρώτα από όλα πρέπει να τα βρούμε με τον εαυτό μας (και εγώ ακόμα το προσπαθώ....) ,ώστε να είμαστε σε θέση να ανοιχτούμε και στους ανθρώπους που μας νοιαζονται, και μετά να προσπαθησουμε να μην αφήσουμε τις ημέρες μας να περνάνε άδειες και γεμάτες μοναξιά... Να τις γεμίσουμε με δραστηριότητες και ανθρώπους που μας κάνουν χαρούμενους. Από ότι έχω καταλάβει τότε θα οδηγηθούμε στην ευτυχία. Το θέμα ειναι σε πολλές περιπτώσεις πως χάνουμε συνεχώς τον εαυτό μας. Δε μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις ανάγκες μας και τα θέλω μας. Μάλιστα κάποιες φορές αδυνατούμε να βρούμε και την αυτοεκτίμηση μας. Και τελικά πως τα βρίσκουμε αυτά ώστε να κάνουμε το πρώτο βήμα στην ευτυχία;
 
 
 
 
Scroll to top icon