ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και έχω δυο παιδιά. Κάποια στιγμή έψαξα να βρω γιατί δεν ευχαριστήθηκα ποτέ τον έρωτα με άντρα (εννοείται ούτε κ με τον άντρα μου). Ηρθα σε επαφή με γυναίκες κ τελικά ήταν αυτό που μου άρεσε. Εκανα σχέση για ενάμιση χρόνο με γκέι γυναίκα.Ερωτεύτηκα! Έκανα πραγματικό έρωτα! Έρωτα που με απογειωνε, με γέμιζε αισθήματα. Μόνο με το άγγιγμα της ήμουν ευτυχισμένη. Ομως ήθελε περισσότερα από εμένα. Ήθελε εμένα δική της. Κι εγώ ήθελα να της δωθω! Αδύναμη ομως να αφήσω την οικογένεια μου, τα παιδιά μου (δυστυχώς δεν εργαζομαι για να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου μοναχη) τελικά μετά από προστριβές χωρισαμε. Είμαι δυστυχισμένη. Την εχασα. Εχασα τον έρωτα μου. Είμαι 46 χρονών κ δεμένη σε έναν γάμο που έχει τελειώσει προ πολλού. Κ εγω αλλου. Ειμαι γκει. Αισθάνομαι πικρία που δεν ανακάλυψα εμένα όταν έπρεπε. Τώρα μάλλον είναι αργά. Η μοίρα μου θα ναι αυτή μεσα σε έναν γάμο τελειωμένο με έναν ανθρωπο που μόνο σεβασμο αισθάνομαι. Κι εγώ τώρα πια συνειδητοποιημενα γκέι, να ζω τι; μια ζωή κρυφη ζωή; χωρις την χαρά της ολοκληρωμενης σχεσης με γυναίκα; (συγκατοίκηση κλπ). Μόνο για τα παιδιά κρατιεμαι κ δεν ξεσπω... Σκέφτομαι τελικα ήταν καλο που έψαξα να βρω τι ήταν αυτο που μου έλειπε; ή καλύτερα που το ανακαλυψα κ το έζησα εστω για λίγο κι ας ποναω τώρα; Γιατί ποναω. Την αγαπώ ακομα κ την θέλω ακομα, όπως την πρώτη φορα. Αγάπη μου μού λείπεις. Τα χέρια σου, το άγγιγμα σου, τον έρωτα σου που ήταν ο ίδιος κ πιο δυνατός κάθε φορά, το χαμόγελο σου, την φωνή σου που την λατρευω, την παρουσία σου, την συμβουλή σου, την παρέα σου, την φιλία σου... όλα από εσένα μου λειπουν. Σε σκέφτομαι κάθε στιγμή κάθε μέρα.Με την σκέψη σου κοιμαμαι κ ξυπναω. Σ αγαπώ μωρακι μου... Σε φιλω παντού...