ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω αν μ' αγαπάς, έπρεπε η αγάπη να αλαφρώνει, καλέ μου, όχι να βαραίνει. Μην παίζεις με την ψυχή και την υγεία μου, δεν μπορείς να έρχεσαι και να φεύγεις όποτε θέλεις, με κάνεις να βιώνω την απώλεια ξανά και ξανά. Μου έχεις δημιουργήσει τόσο μεγάλες συναισθηματικές ανάγκες (που όχι, δεν ήταν παλιά τόσο επιτακτικές, παίζει ρόλο βέβαια και η ηλικία), σε βαθμό που απαξιώνω εντελώς τη ζωή μου χωρίς εσένα και είμαι πεπεισμένη ότι κανείς άλλος δε θα με αγαπήσει. Κι όμως δε θα με ένοιαζε αυτό, αν μ' αγαπούσες εσύ πραγματικά και ήσουν στη ζωή μου. Ποτέ δεν έψαχνα πολλούς, ποτέ δεν κυνηγούσα εμπειρίες, η όλη αγωνία μου ήταν να βρω τον κατάλληλο, το σωστό για μένα. Δεν ξέρω αν είσαι εσύ, η εμπειρία μου μαζί σου δε συνηγορεί υπέρ σου αλλά και μόνο το ότι θεωρείς εμένα σωστή για σένα (αν τελικά το θεωρείς και δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν έρχεσαι) είναι ένα στοιχείο που με κάνει να θέλω να προσπαθήσω μαζί σου. Ο τρόπος σου με απωθεί μα πάνω απ όλα με πληγώνει, εκεί που ποντάρω είναι τα συναισθήματα που θέλω να πιστεύω ότι νιώθεις για μένα και το ότι, ρε γαμώτο, δεν μπορεί, η αγάπη είναι πάντα καλή...ή μήπως και όχι;