31.12.2015 | 20:34
Θα κλέψω ένα κείμενο που με αγγίζει
Η ζωή είναι το μόνο δώρο που σου δίνεται χωρίς κάρτα αλλαγής. Δεν μπορείς να την αλλάξεις, δεν έχει δεύτερη. Πότε περιμένεις να εκτιμήσεις τα απλά πράγματα που υπάρχουν γύρω σου. Έχεις προσέξει τον εαυτό σου πως είναι; Το πρόσωπο σου έχει αλλάξει σχηματισμό. Έχει μια λύπη. Ξέρεις τι σου φταίει; Ξέρεις τι θες; Ξέρεις τι κάνεις και που πατάς; Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να ρωτήσω κι αλλά. Αυτά ρώτησα και σε μένα αυτά έκανα και εγώ. Μάλωσα με τον εαυτό μου, είδα έναν τύπο στον καθρέπτη που μόνο κακό μου έκανε. Δεν κοίταξα ποτέ δίπλα μου ή μπροστά. Μονίμως στάσιμος και σκεπτικός μέσα στα προβλήματα. Μέσα στα ψευδοδιλλήματα και τις χαζές φοβίες. Τον άφησα εκεί. Είπα ότι δεν θα τον ξαναδώ. Έσπασα τον καθρέπτη και έκανα την αλλαγή μου. Για αρχή έμαθα να αγαπάω τον εαυτό μου και στην συνέχεια να προσπαθώ να φτιάχνω την καθημερινή μου ζωή όσο πιο ξεχωριστή γινόταν. Πρόλαβα και το έκανα μέσα στον χρόνο αυτόν. Οπότε όχι, δεν θα πω να φύγει αυτός ο χρόνος έτσι απλά. Θα πω ότι μέσα από δυσκολίες γαλουχείσαι και φτιάχνεις χαρακτήρα και βγαίνεις πιο δυνατός. Γιατί ξέρεις πως ήσουν και πως είσαι τώρα. Να περάσει λοιπόν αυτός ο χρόνος αλλά όχι ανεπιστρεπτί. Να προστεθεί στην ζωή μου σαν μια εικόνα άσχημη ή όχι και σαν ‘’μνημόνιο’’ αλλαγής πολιτικής χρήσης της ζωής μου. Έμαθα γνώρισα, στεναχωρήθηκα αλλά το πιο σημαντικό, Έζησα! Γιώργος Σεφέρης